Dag 34 Camino de Santiago: Bagneux – Vallant-St. George, 14km

0

Vanochtend al vroeg uit de veren. Hoeft niet voor ons niet, maar Agnes en André ontbijten om 7.30 uur en daaraan valt niet te tornen. Bon, alors. Zodra we gaan zitten vliegt het Frans weer met een noodvaart over tafel en moet ik goed opletten. Ik tolk voor Pieter en Anne, Jerôme is afgehaakt. Die bekijkt de boel een beetje en vindt het allemaal wel prima, zo lijkt het. Het gesprek gaat over het reusachtige gat dat gister geslagen is in de Vélovoie (het fietspad) waarover we vandaag zullen wandelen. Veroorzaakt door ragondins. Wat zijn dat toch? We slaan Google Translate erop na: beverratten! Nog nooit van gehoord, maar blijkbaar vormen die beesten (ook wel moerasbevers genoemd) een groot probleem. Ze maken holen in de kanaalwand en die verzakt dan soms. Zoals nu dus op onze camino de Santiago. We krijgen zelfs een filmpje te zien dat door het journaal is gemaakt, voorzien van muziek en alles, met daarbij de mededeling dat er voor pelgrims al een omleiding is geregeld en dat herstelwerkzaamheden zo snel mogelijk worden gestart. Agnes vertelt dat ook zwanen, aalscholvers en zelfs ooievaars problemen veroorzaken. Die zijn in zulke grote getalen hier aanwezig dat ze het kanaal volledig leegvreten, met hun poep de natuur beschadigen of tijdens hun migratie in een veld landen en daar alles opeten wat ze zien. Maar ja, ze zijn allemaal beschermd, dus wat kun je doen? André bromt dat ze in de Morvan beverrat op de menukaart hebben staan en grinnikt. Blijkbaar vindt hij dat wel een goede grap. Ik denk maar zo dat die beesten daar wraak voor nemen door hier gaten in de kanaalwand te graven. Ha!

Om 9.00 uur verlaten we de boerderij van André en Agnes en gaan we op pad. Anne en Jerôme zijn al vertrokken, die lopen tot een dorp verder vandaag. Wij hoeven maar 14 kilometer dus we doen het rustig aan. We lopen eerst een tijd langs een D-weg, gewoon in de berm, en slaan dan af richting het kanaal Haute-Seine. De zon schijnt er prachtig op, het water is kraakhelder en vol vis, en de lelies bloeien hun mooie gele bloemen. Dan opeens ontwaar ik een stuk hout. Denk ik. Tot ik het hout onder water zie duiken en een bijzonder dikke rattenstaart als laatste te zien is. Ik grijp Pieter bij zijn arm en we houden stil. Ja hoor! Het is een ragondin! Een beverrat! Een moerasbever! Ongelofelijk. We staan stil, fluisteren zachtjes ‘hoe cool’ en maken foto’s. Een fietser komt langs, werpt een blik op het beest en rijdt verder. Misschien is dit voor de mensen hier een soort duif, maar wij zijn in awe. Het beest laat zich af en toe meevoeren met de stroming, zwemt dan even en duikt. Hij lijkt ons wel te zien maar is blijkbaar totaal niet onder de indruk. Leuk dit!

Eerst gaat het langs een heel rustige D-weg

En de rest van de dag langs het Canal de la Haute Seine

waar deze jongen rustig zwom: een beverrat

We kijken er nog een tijdje naar en lopen dan toch maar verder. We zien er vast wel meer vandaag. Na een kilometer of zes komen we in Méry-sur-Seine waar een Vietnamees restaurant is waar iedereen in de buurt het over heeft: Merry Saigon. Agnes en André raadden het aan, maar zelfs José had het erover. Daar moet dus geluncht worden. We doen inkopen bij de bakker en de supermarkt voor het avondeten en gaan dan bij de Vietnamees zitten. Een driegangenmenu voor 14 piek? Tuurlijk, waarom niet? Het is heerlijk eten en het restaurant vult zich langzaam maar zeker met Franse stellen, vriendinnen, mannen in hun eentje en een gezin. Waar het stil was toen we binnenkwamen, is het anderhalf uur later een geklets van jewelste. Gezellig!

De ingang van het Vietnamese restaurant

En weer verder langs het kanaal

Wij gaan weer op pad, langs het kanaal natuurlijk, en komen zes kilometer later aan in Vallant-St. George, een piepklein dorp waar niets te halen valt behalve onze AirB&B bij ene Erik. Morgen naar Troyes, via – je raadt het al – het kanaal! Misschien zien we nog wel een beverrat. Zou leuk zijn.

Slapen: bij een leuk AirB&B adres in Vallant-St. Georges. Grote zolder met vijf bedden, klein badkamertje. Dat lijken me de juiste prioriteiten 🙂

PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens per week of zo een overzicht van een aantal posts.

PS II We zitten ook op Instagram en op Polarsteps, mocht je ons daar willen volgen. Leuk!

Over de schrijver

Marlies

Niets zo leuk als wandelen. Als ik wandel, voel ik me op z'n fijnst: mijn lijf aan de slag, mijn hoofd in de ruststand. Maar wat ik ook heel leuk vind, is schrijven. En op deze blog komen die beide passies samen: schrijven over wandelen. Dat dat hier kan, is een groot cadeau. En dat jij meeleest, is een minstens zo groot cadeau. Dus welkom op deze blog! Laat me vooral weten wat je vindt! Oh, en we hebben ook een account op Polarsteps, Facebook en Instagram. Mocht je exact willen zien waar we uithangen, of meer foto's bekijken en minder geouwehoer lezen. Kan allemaal :)

No reacties

Een huis in de zon

We zagen twee mensen die met hun kleren aan in de zon gingen liggen. Op een betonnen pier...