We hadden zulke goede voornemens: Puebla de Sanábria bekijken. Een beetje hebben we het wel gedaan: gisteravond zijn we de trappen op gegaan naar het kasteel hier bovenop de heuvel, aan de overkant van de rivier. We hebben een heerlijk lokaal bonengerecht gegeten in een cider-cafeetje en zijn toen via de smalle, steil naar beneden lopende straatjes weer teruggelopen naar het hotel. Vandaag wilden we hetzelfde doen bij daglicht. Maar helaas. Het regent continu. En het stormt. De geluiden die dit hotel produceert, zijn angstaanjagend. We schuifelen een beetje heen en weer tussen onze kamer, waar we alleen maar in bed kunnen liggen want verder geen meubels, naar de common room waar je wel lekker kunt zitten maar waar geen verwarming is, dus koud. Het is kiezen of delen vandaag.
We bekijken elk uur de weersvoorspelling voor de komende dagen. Die wordt er niet beter op naarmate we vaker kijken. Misschien moeten we daar ook maar mee stoppen. Misschien moeten we het maar gewoon ondergaan. De camino geeft je wat je nodig hebt. Dat is waar we in geloven, en blijkbaar hebben we kou, modder, regen en doornatte kleding nodig. Het is zo zonde: de komende etappes schijnen spectaculair te zijn. We gaan twee bergketens over en zullen de mooiste uitzichten hebben. Het zal door een dik gordijn van nattigheid zijn, dus ik denk dat we onze fantasie flink aan het werk zullen moeten zetten. Dan dromen we die uitzichten er gewoon bij.
Piet kwam net met een mooie dooddoener: ‘Alle regen die vandaag valt, valt morgen niet meer.’
Haha!
We gaan maar eens fijn een filmpje kijken in ons warme bed. 
Slapen: Hostal la Trucha. Je betaalt hier 70 euro per nacht, wat een beetje veel is voor Spaanse begrippen. De boel is ietwat oud, maar functioneert perfect. De bedden zijn heerlijk en we hebben een balkonnetje.
PS Zou je het leuk vinden elke week een nieuwsbrief te ontvangen met de laatste blogs? Geef je dan op voor onze nieuwsbrief.
PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.
No reacties