Het is heel sneu hoe hier de hele Semana Santa volledig in het water dreigt te vallen. We zagen het gister in een bar op tv. Overal in Spanje, behalve rond Valencia, gaat het regenen, regenen en nog eens regenen. Of sneeuwen. Of stormen. Maar het wordt in ieder geval hommeles. Ook wij kijken niet uit naar de harde wind, de regen en de kou (’s nachts -2, overdag 7 graden). En daarna natuurlijk weer de modderbaden en ondergelopen paden. Maar het hoort nou eenmaal bij de camino; ook met slecht weer stiefelen we lekker door.
Maar vandaag gelukkig nog even niet. Want vandaag schijnt de zon. Wel is het steenkoud. Vannacht sliep ik in mijn slaapzak en onder een laag van twee dikke winterdekbedden, en vanochtend vertrekken we bij -2 en hebben we alles aan. De lucht is prachtig. Als op wintersport. We lopen vlak na Asturianos, waar we een heel leuke avond hebben gehad met de Duitse Barbara en de Amerikaanse Henry (zoon van auteur David Guterson die ooit deze bestseller schreef en direct multimiljonair werd; Henry was toen 13 en wist niet wat hem overkwam), vrij snel het bos in. Over een bevroren karrenspoor, waar de rijp op het gras ons tegemoet schittert, lopen we weer tussen bemoste steeneikjes door. Je ziet dat die boompjes het zwaar hebben hier, ze zijn allemaal klein, krom en verfomfaaid. Na drie kilometer komen we bij een bar. We zijn zonder ontbijt of koffie vertrokken, dus dit is de plek om de ochtend even fatsoenlijk te beginnen. Het is een komen en gaan van werklui, vooral plantsoendienst lijkt het, en een gezellig gebeuren. We drinken er koffie, eten een tostada con tomate en zijn dan wel klaar voor de rest van de etappe.
Als we vertrekken, is het ijskoud, de lucht superhelder en zijn onze schaduwen enorm lang
Allemaal kleine, kromme steeneikjes in het bos. Op het modderpad enorm veel sporen van dieren.
Het trekt steeds meer dicht als we over asfalt lopen langs felroze heide.
De besneeuwde bergtoppen die we gister al zagen blijven ook vandaag in het zicht. Als we bij Puebla de Sanábria aan komen wandelen, lopen we zelf ook in de sneeuw. Het is bijna april, en het sneeuwt hier in Spanje! Gekkenhuis. Puebla de Sanábria ligt prachtig aan de voet van die bergen. Een groot deel van de muur eromheen staat nog steeds, en een 15e eeuws kasteel torent boven het dorp uit. Ernaast staat de 12e eeuwse parochiekerk van Nuestra Señora del Azogue. Tel daarbij op dat hier twee rivieren omheen lopen met oude bruggen eroverheen, dat de stad vol staat met herenhuizen met oude wapenschilden langs steile straatjes, en dan weet je: Puebla de Sanábria is een dorp dat we wat uitgebreider moeten bekijken. En dat doen we dan ook. Morgen fijn een rustdag. Hopelijk blijft die enorme hoeveelheid regen nog even uit.
Gedichtje op hoofdfoto: Ik vraag niets meer dan | de hemel boven mijn hoofd | en de camino onder mijn voeten.
Slapen: Hostal la Trucha. Je betaalt hier 70 euro per nacht, wat een beetje veel is voor Spaanse begrippen. De boel is ietwat oud, maar functioneert perfect. De bedden zijn heerlijk en we hebben een balkonnetje.
PS Zou je het leuk vinden elke week een nieuwsbrief te ontvangen met de laatste blogs? Geef je dan op voor onze nieuwsbrief.
PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.
No reacties