Na dertien uur slaap sta ik vanochtend weer monter naast mijn bedje. Dat was echt niet best, hoe dat drankje gister viel. Nou ja, de stad ligt op ons te wachten, de zon schijnt, hup, naar buiten! We ontdekken direct een tentje waar we morgen zeker weten opnieuw gaan ontbijten want mjam wat heeft die meneer lekkere dingen op de kaart staan en wat smaakt de koffie er heerlijk. Dan is het via de kathedraal op weg naar Parque Maria Luisa, waar de Plaza de España is gebouwd voor de wereldtentoonstelling van 1929.
Naar de kathedraal lopen we door smalle straatjes, waar mensen zitten te lunchen aan smalle tafeltjes, gezeten op smalle stoeltjes. Voor de kathedraal staat minstens 200 meter aan mensen te wachten om naar binnen te kunnen, dus de binnenkant laten we maar even aan ons voorbij gaan. We lopen er een rondje omheen, ontwijken tram en paard en wagen, en vervolgen onze weg richting het park. Eerst nog even ergens een tapaatje? Welja, waarom niet? In een mooi café waar gigantische stierenkoppen het etende volk streng aankijken lunchen we.
Door smalle straatjes
komen we uit bij de kathedraal
die ongelofelijk mooi is en vooral ook heeeeeel groot!
Onder de stierenkoppen eten we een heerlijke tapa
Dan toch echt richting het park. Nog voor we er zijn, doorkruisen we een ander park waar de grootste ficussen groeien die we ooit gezien hebben. Bordjes vertellen ons dat de ficussen er staan sinds de oprichting van het park in 1911, maar we kunnen ons bijna niet voorstellen dat die bomen zulke woudreuzen geworden zijn in ruim honderd jaar. Hun wortels liggen als menshoge, slingerende tentakels om de bomen heen, luchtwortels vallen vanuit halverwege de stam naar beneden. Zo mooi!
Nog voor ik de telefoon aanraak, maakt ie een foto. Hoe kan dat nou?, zie je mij denken
en daarna moeten we heel hard lachen
In het park ontwaren we al gauw de torens van de gebouwen op het Plaza. Dichterbij gekomen valt onze mond open: zoveel grandeur. Het plein is tweehonderd meter in doorsnee, je kunt erbinnen bootje varen op een kanaal dat rondloopt, en er zijn 52 fresco’s die alle 52 Spaanse provincies uitbeelden. De fresco-tegeltjes zijn typisch Andalusische tegeltjes, de zogenaamde azulejo’s.
Hier zit ik op één van die 52 frescobankjes
Langzaam lopen we rond en vergapen ons aan de pracht en praal, als we muziek horen. We volgen onze oren en zien dan dit:
Dan wil je toch nooit meer weg?! Hoe oud zou die vrouw zijn, toch wel boven de tachtig? Magisch vond ik het…
Het park door zien we dat straten zijn afgezet en dat er een finishboog wordt geplaatst. Wat gaat hier gebeuren? Een snel Googletje leert ons waarom het zo ontzettend druk is in de stad: morgen wordt hier de marathon gehouden. Twaalfduizend renners doen er mee! Pieter en ik kijken elkaar aan: komen we hier morgen dan wel weg? Geen idee, dat zien we morgen wel weer. Eerst nog maar eens verder genieten van deze geweldige stad. Sevilla op nummer 1!
Slapen: Precioso Apart – Localización Perfecta. Appartement van Manuel, gelegen aan Calle Cristo del Buen Viaje 8. Beetje donker maar fantastisch hoge plafonds, van alle gemakken voorzien, en heel rustig in een doodlopend straatje midden in het centrum. Naar de kathedraal wandel je in acht minuten. Manuel is iemand die je een epistel van 3000 woorden stuurt met tips voor wat te doen en waar te zijn in Sevilla, iemand die echt helemaal gek is van zijn eigen stad. Superaanrader!
No reacties