Dag 5: Agueda – Sernadelo, 25 km

0

Beweerde ik gister nog glashard dat er geen enkele pelgrim op deze camino loopt, komen we er vandaag toch zomaar één in het wild tegen. Was het nog een Nederlander ook! (al hadden we dat natuurlijk moeten verwachten, want Nederlanders zijn óveral). Gert heet-ie.

Gert is in Lissabon begonnen en loopt naar Santiago. Hij heeft vorig jaar de hele maand januari met een vriend door Portugal gereden om een geschikt huis te vinden dat die vriend wilde kopen. ‘Die hele maand viel er geen druppel regen’, zei hij vanochtend. We rolden alledrie met onze ogen; hoe anders was het nu! ‘Wel beter voor de plantjes.’ Dat is waar, niets aan gelogen.

Gert had kort voor vertrek een gat in zijn schoen ontdekt en startte zijn camino dus met gloednieuwe schoenen. De eerste etappe was 32 kilometer lang geweest en had hem wat blaren opgeleverd, maar het leek hem niet te deren. Gert was goed geluimd en genoot net als wij van de spaarzame zon die ons op dat moment ten deel viel. We wisselden wat ervaringen uit (‘In het klooster in Coimbra gaat om 18.30 uur de deur dicht, dus als je wat wilt eten, moet je daarvóór je boodschappen hebben gedaan’, vertelde hij ons. Wij vertelden hem natuurlijk over onze rock ’n roll avond in het kroegje in Grijo en wensten hem net zo’n fijne avond als wij gehad hadden) en gingen weer ieder ons weegs. Wij met de zon in het gezicht en volgens Gert binnenkort in een veel mooier landschap, Gert met de zon in de rug maar wel met heel veel asfalt en industrieterrein in het verschiet. ‘Leuk je te ontmoeten!’ riepen we naar elkaar. Dat was het ook echt. Grappig hoe de ontmoeting met één pelgrim je hele dag leuker maakt.

De rest van de dag ging voorbij in zonneschijn, buien, nog altijd veel asfalt en een boterham op een bankje aan een grote rotonde, maar kort voor onze aankomst bij de eindbestemming van vandaag kregen we heel cool nieuws: Anne-Marije, het nichtje van Pieter, heeft de Minervaprijs 2022 gewonnen. Als je het juryrapport leest, val je volledig van je stoel, en we zijn dan ook übertrots!

De ontmoeting met Gert, zonneschijn en ons nichtje met haar enorme talent: het was een mooie dag!

Eten en slapen: Residencial Hilario, +351 231 202 117. €30 voor een kamer met zijn twee, eten lekker typisch Portugees. Helemaal goed.

Over de schrijver

Marlies

Niets zo leuk als wandelen. Als ik wandel, voel ik me op z'n fijnst: mijn lijf aan de slag, mijn hoofd in de ruststand. Maar wat ik ook heel leuk vind, is schrijven. En op deze blog komen die beide passies samen: schrijven over wandelen. Dat dat hier kan, is een groot cadeau. En dat jij meeleest, is een minstens zo groot cadeau. Dus welkom op deze blog! Laat me vooral weten wat je vindt! Oh, en we hebben ook een account op Polarsteps, Facebook en Instagram. Mocht je exact willen zien waar we uithangen, of meer foto's bekijken en minder geouwehoer lezen. Kan allemaal :)

No reacties