De Morvan

Je ziet dat het landschap verandert; we lopen vandaag Parc Naturel Régional du Morvan binnen. Typisch aan dit enorme natuurpark is dat de afrastering van stukken land niet met prikkeldraad gebeurt, maar met struikjes. Dat geeft zo’n zachtaardig beeld! De heuvels zijn heftiger dan we tot nu toe gewend waren, het zacht glooiende is niet zo zacht meer. Vandaag lopen we 24 kilometer maar omdat Philip, de uitbater van onze gîte, ons pas om 18.00 uur kan verwelkomen, vertrekken we toch best laat.

Nadat we bij de bakker zijn geweest in Vézelay voor wat proviand tijdens de lunch, lopen we verder naar beneden. Het hotel waar mijn vader en Atty afgelopen nacht sliepen staat er prachtig bij. ‘Zouden papa en Atty er nog zijn?’ vraag ik Pieter, en op dat moment zie ik twee grijze koppies aan een tafeltje voor het hotel zitten. Daar zijn ze! Ze zitten lekker aan hun ontbijt, dus met een luid ‘bonjour’ stappen we op hen af. We kletsen een paar minuutjes en dan moeten we op pad. Het is al half tien! We kijken op de route-app, en het blijkt dat de route vertrok vanaf de basiliek. Ja gekke Henkie, daar gaan we niet weer helemaal naartoe lopen hoor, dat steile stuk. We steken wel door.

Een zeer goede beslissing, al zeg ik het zelf. We lopen met het dorp aan onze linkerzijde parallel aan de hoofdstraat, maar dan niet zo stijgend. Het uitzicht is prachtig, het paadje zo mooi met rozenstruiken tegen de oude stadswal aan en oude bomen die hun wortels overal doorheen duwen. Er zijn wat wolkjes en er staat een beetje wind.

Het straatje parallel aan de hoofdstraat van Vézelay. Zo mooi!

Nadat we een paar drukke wegen zijn overgestoken en St. Père achter ons hebben gelaten, duiken we de bossen in. Af en toe komen we boven, halen we even adem in een klein dorpje, en dan is het weer het groen in waar de vogels ons trakteren op muziek. Het is zo’n mooie route!

Je kunt wel merken dat het hier over het algemeen wat warmer is; in meerdere dorpjes treffen we een fonteintje. Dankbaar houden we onze petten eronder. Het koele water glijdt langs onze nek naar beneden. Als we kort voor het einde bij een fonteintje komen in de vorm van een leeuwenkop, houdt Pieter zijn pet eronder. Per direct houdt het water op! Ik kijk naar de huisjes achter ons, waar ik een grinnikend persoon achter het raam verwacht. Gegè, geen water voor jou, pelgrimpje! Maar niemand kijkt, niemand neemt ons in de maling. We grinniken, kijken weer naar de leeuwenkop en verdomd: hij begint weer water te spuwen! Snel duw ik ook mijn pet eronder en met een koel koppie lopen we de laatste vier kilometer naar Marcigny-l’Eglise. Bij ons onderkomen ligt Robin, uit Antwerpen, al in het gras te wachten tot Philip thuiskomt. Pieter en ik proberen de bar even, maar die gaat pas open vanaf 2 juni. Laat het nou vandaag 1 juni zijn. Pech voor de kabouters! We gaan terug naar Philips huis en wachten daar tot hij komt. Kwart over vijf rijdt hij voor, veel vroeger dan gepland. ‘Ik weet hoe fijn een douche is na een dag wandelen, dus ik heb mijn best gedaan hier zo vroeg mogelijk voor jullie te zijn.’ Ik vind Philip nu al een schatje.

Ons tweede ontbijt, ergens tegen een hek bij een leegstaande woning aan

En onze lunchplek: een schoolplein van een voormalige ecole des garçons

De douche is verrukkelijk, hopelijk de maaltijd straks ook. En de route morgen zal weer prachtig zijn; we zijn immers in de Morvan!

Check out de route vandaag: aan het gezigzag zie je dat we meer klimmen en dalen (vooral meer klimmen vandaag). En die mooie bocht aan het begin in Vézelay.. tja, daar hebben we het maar niet over 🙂

PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens per week of zo een overzicht van een aantal posts.

PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.