De dag verloopt ongeveer zo:

We zitten aan de ontbijttafel in ons hotelletje in O Pereiro. De laptop staat opengeklapt voor ons op tafel. We hebben geconcludeerd dat het blijft regenen. Elke dag, de hele dag, tot in ieder geval 7 april. Daar voorbij laat de app het nog niet zien. Hebben we daar zin in? Elke dag je spullen drogen bij een radiator, elke dag met je capuchon op je hoofd achter elkaar aan door de zeikende regen wandelen, elke dag alleen maar grijs om je heen, het elke dag ijskoud krijgen omdat er altijd wel ergens iets begint te lekken. Voor wie doen we dat? Niet voor onszelf, en al zeker niet voor jullie, want de blogs zullen allengs chagrijniger worden en daar heeft niemand wat aan.

P: ‘We kunnen naar Madrid gaan? Is het weer daar beter?’

M checkt. ‘Nope. Enige plek in Spanje waar het weer leuk is, is in Valencia.’

P: ‘Daarheen gaan dan?’

We checken samen de mogelijkheden. Auto huren? Met taxi naar Ourense en vandaar met de trein naar Valencia? Met de nachtbus? Hoe doen we het dan met de vlucht? Die is al geboekt vanuit Santiago. Vliegt Ryanair ook vanuit Valencia? Dat doet ie. Hoeveel kost onderkomen dan in Valencia? We kijken.

P: ‘Meer dan 100 euro per nacht. Dat is best veel.’

M: ‘Ja, en dan moeten we ook de vlucht omboeken. Dat kan, maar dat kost 160 euro per persoon extra. Wanneer wil je dan vliegen?’

P: ‘Eerst maar kijken hoe we er komen. Morgen is het eerste Paasdag, dan zijn de treinen vol. Maandag natuurlijk ook. Waar blijven we dan tot dinsdag? Niet in dit piepkleine dorpje, toch?’

M: ‘We kunnen naar Ourense? Daar schijnen warmwaterbronnen te zijn. Is dat een idee?’

P: ‘Lijkt me goed. Hoe komen we daar?’

We checken de treinen. Alle treinen van A Gudiña naar Ourense zijn voor de komende dagen volgeboekt. Geen stoel meer te krijgen.

M: ‘Taxi?’

P: ‘Wat doen we dan met de accommodaties die we allemaal al geboekt hadden? Zijn die nog te annuleren?’

We kijken samen wat we geboekt hebben en of die nog te annuleren zijn. Vanwege Pasen dachten we dat het handig was om alvast e.e.a. vast te leggen, maar dit blijkt nu onhandig te zijn: drie accommodaties zijn niet meer te annuleren. De overige drie wel. Die annuleren we meteen.

M: ‘Lastige is, dat we de volgorde juist moeten hebben. Pas als we weten wanneer we terugvliegen, weten we hoeveel nachten onderkomen we nog moeten regelen. Maar we kunnen pas de terugvlucht boeken, als we weten naar welke stad we gaan. En naar welke stad we gaan, hangt weer af van of we er kunnen komen en hoe. Dus als eerste moeten we beslissen waar we heen gaan. Zullen we gewoon zo snel mogelijk naar Santiago gaan en dan naar huis? Dat we Valencia een andere keer doen?’

P: ‘Laten we dat doen. Maar ik kan nu niet meer nadenken. Laten we eerst gaan lopen.’

We pakken de laptop in, checken uit en gaan aan de wandel. Niet meer over de camino, want daarvan weten we intussen dat die volledig blank staat, maar over de N-525. Na tien kilometer zijn we in A Gudiña, waar we eerst naar het treinstation lopen. Een aardige man staat ons te woord. Het blijkt dat we vanmiddag om 15.37 uur nog naar Santiago kunnen met de trein, en anders vanavond om 20.05 uur. Maar we hebben een hotel geboekt en vinden het niet netjes die nu zo last minute af te zeggen.

‘Gaan diezelfde treinen ook morgen?’ vraag ik de man.

‘Ja hoor. Je kunt kaartjes boeken via renfe.es op het internet.’

Doen we dat. We bedanken hem en gaan naar het hotel. Daar nemen we de laptop mee naar het restaurant waar we gaan lunchen. Intussen hebben we ook een taxichauffeur gesproken die ons voor 240 euro meeneemt naar Santiago. Als niets lukt, is dat nog een optie.

In het restaurant overleggen we terwijl we een hamburger en een colaatje bestellen.

M: ‘We kunnen onze vlucht van Santiago naar Brussel vervroegen naar ofwel aankomende dinsdag, dat kost 180 euro per persoon extra, ofwel naar aankomende vrijdag. Dat kost 60 euro per persoon extra.’

P: ‘Ja, maar als je drie dagen langer in Santiago blijft, is dat uiteindelijk duurder dan die 120 euro per persoon die het ons nu extra kost. En daarbij, wat moeten we vijf dagen in Santiago?’

M: ‘Ook weer waar. Eerst maar eens kijken of we die treinkaartjes kunnen boeken.’

We checken renfe.es en zoals al gevreesd: geen enkele trein naar Santiago biedt plek de komende dagen. Ons gesprek wordt overhoord door een man met een lange baard en een joggingbroek aan. Het blijkt een Nederlandse pelgrim.

‘Weet je wat mijn ervaring is?’, zegt hij. ‘De weersvoorspelling op de lange termijn zegt echt heel weinig. Het kan vele malen beter worden dan wat je nu ziet op je app.’ Daar heeft hij wel een punt natuurlijk. Toch voel ik dat ik me inmiddels heb neergelegd bij het feit dat we morgen naar Santiago gaan, of het nou met het OV is of met die taxi. We eten in stilzwijgen onze burger en laten de verschillende opties in ons hoofd langskomen. We komen er niet uit.

Na het eten gaan we naar onze kamer. We doen de verwarming aan en maken ons klaar om te douchen. Ik check nog eens even de weer-app voor morgen. Nu opeens zie ik een zonnetje tussen de grijze wolkjes op de app, en blijkt het alleen nog maar een uurtje of twee te gaan miezeren. Dat is te handelen.

P: ‘Kunnen we de komende dagen, als we tóch gaan lopen, misschien gewoon de N-525 volgen? Dan hoeven we in ieder geval niet over die ondergelopen paden.’

Ik kijk op mijn telefoon en warempel: van hier tot aan Ourense, nu nog vier dagen wandelen, is volledig mogelijk langs de N-525. Niet het meest inspirerend, maar wel het snelst, het makkelijkst, en het droogst.

P: ‘Zullen we dan toch maar gewoon verder wandelen? Naar Santiago?’

Ongelofelijk. Zo verloopt de dag dus…

Slapen: Hotel Restaurante Bruma. Kost 60 euro voor een ruime tweepersoonskamer. Er zit een restaurant bij waar je vanaf 7.30 uur kunt ontbijten. Helemaal goed. Is net iets buiten A Guriña, voorbij het stadje.

PS Zou je het leuk vinden elke week een nieuwsbrief te ontvangen met de laatste blogs? Geef je dan op voor onze nieuwsbrief.

PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.