Het is vreemd, maar zelden tijdens deze reis komt iets me bekend voor van 13 jaar geleden (toen ik de camino ook liep vanaf Amsterdam, en waarover ik dit boek heb geschreven). Héél af en toe lopen we ergens dat ik denk: hé, volgens mij was ik hier eerder, maar dat gebeurt echt niet vaak. Vandaag echter lopen we Lavoûte-sur-Loire uit, passeren we een brug en opeens denk ik: ja hoor, dit herken ik! Straks gaan we van dit weggetje af een heel steil bospad op dat eeuwig lijkt te duren, en boven komen we dan uit bij een huis waar ik 13 jaar geleden geluncht heb met de hond die daar woonde. En zowaar: het klopt. Al is die hond vast inmiddels dood, het huis in veel betere staat dan toen en de beklimming veel minder heftig dan in mijn herinnering, maar het klopt. Het uitzicht is nog altijd fenomenaal. Je ziet de Loire door het dal kronkelen, twee prachtige oude bruggen eroverheen, Lavoûte erlangs, en overal om je heen bergen. We genieten er even van als we boven zijn maar dan komt er een boer langs met een gigantische kudde schapen en worden we ruw gestoord in ons gemijmer. We moeten opzij!
De Loire met de twee bruggen en het dorpje Lavoûte-sur-Loire. Spectaculair
Na een lange klim door het bos kom je uit bij dit huis. Dertien jaar terug pakte ik hier even pauze en kwam er een gigantische hond bij me zitten.
We lopen verder over rustige, brede paden en doorkruisen mooie, rijk ogende dorpen. Veel bloemperkjes, aangeharkte tuinen, huizen in prachtige staat, grote auto’s en poorten naar opritten toe. Niet heel Frans, wel heel mooi. We eten ergens ons stokbrood met schapenkaas en maken ons lapje nat om in onze nek te leggen; het is al goed heet aan het worden.
Dan zakken we langzaam af richting het dal en worden we Polignac gewaar. Een stadje dat gekenmerkt wordt door het reusachtige kasteel dat erbovenuit torent. De plek waar het kasteel staat is strategisch gekozen. Zelfs de Romeinen waren ervan onder de indruk en bouwden er een tempel ter ere van de god Apollo. Later, in de 11e eeuw, bouwde de burggraaf Armand de Polignac op dezelfde plek het huidige kasteel. Niet alles staat nog maar grote delen van de muren en de donjon zijn nog altijd te bewonderen. Een bouwkundig hoogstandje dat lange tijd te zien is omdat je er eigenlijk omheen wandelt.
Het kasteel van Polignac
Na Polignac is het flink afdalen richting Le Puy-en-Velay. Ik word altijd weer zo blij als ik hier kom! Die vulkanische pluggen in de stad, waar op de één een 23 meter hoog beeld van Maria en het kindeke Jezus staat, en op de ander de Chapelle Saint-Michel D’Aiguilhe uit de 11e eeuw. Het is nu de vierde keer dat we hier zijn en elke keer weer denk ik: wauw. Ongelofelijk mooi. Ongelofelijk bizar ook; hoe hebben ze al die stenen voor die kapel op die vulkanische schoorsteen gekregen? Hoe hebben ze die Maria gebouwd? Blijkbaar stamt zij uit 1860, vlak na de Krimoorlog. Toen vocht Frankrijk samen met het Turkse rijk en Engeland tegen Rusland en maakte daarbij heel veel Russische kanonnen buit. Uit die kanonnen is dit Mariabeeld gesmeed.
Zo komen we van boven aanlopen. Links het Mariabeeld, rechts de kapel.
Zo mooi allemaal…
We lopen met een grote omweg de stad binnen en hebben lang van boven zicht op zowel Maria als de kapel. Beneden in de stad aangekomen valt me weer op hoe middeleeuws het oogt. Huizen hangen schots en scheef tegen smalle straatjes aan, die vaak vol staan met tafels en stoelen van de vele restaurantjes en barretjes die de binnenstad rijk is. We passeren de kathedraal maar die laten we nog even voor wat die is. Met onze zware rugzak die trappen op bij 32 graden is niet echt nodig; we zijn hier morgen ook nog. Dan gaan we eerst op zoek naar een schoenmaker voor nieuwe zolen voor Pieter, dan naar de Decathlon voor een nieuw hemdje voor mij, en dan naar de bakker voor een lekkere lunch. En wie weet, hebben we wel puf genoeg om het hele eind omhoog te klimmen naar Maria of naar de kapel. Maar sowieso naar de kathedraal; die móeten we gewoon zien, en daar móeten we gewoon een kaarsje branden. Om te danken dat we al 1500 kilometer hebben gewandeld en dus halverwege Santiago zijn. Dat is wel een kaarsje waard!
PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens per week of zo een overzicht van een aantal posts.
PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.
No reacties