Voor onze wandelingen maken we gebruik van de app ‘Walkmeter‘. Pieter heeft een betaalde versie en is dus gevrijwaard van irritante reclames, maar ik ben gierig dus ik maak gebruik van een gratis versie. Die hardloopschoenenreclames neem ik op de koop toe.
De app heeft een aantal tabbladen, waaronder een stopwatch waarmee je je wandeling ‘aanzet’ – dan meet hij je route, laat je weten hoe lang je al gelopen hebt en hoeveel calorieën je al verbrand hebt (nice!) – en een kalender, waarop je kunt zien wat je prestaties de afgelopen dagen/weken waren. In het tabblad ‘Routes’ staan al je gedownloade routes. Dat downloaden doe ik vanuit wandelzoekpagina.nl, mijn favoriete website. Daar vind je werkelijk álle wandelingen die Nederland rijk is. Voor die website heb ik dan wel weer betaald, zodat ik onbeperkt GPX-routes kan downloaden en nooit tegen een limiet aanloop. Die gedownloade GPX-routes stuur ik dan via mijn hotmail-account naar mezelf en vanuit mijn mail open ik hem op mijn telefoon, wat automatisch in ‘Walkmeter’ gebeurt. Zo praktisch!
Anyway, zo komen we dus aan onze routes. Absolute pareltjes zijn de Groene Wissels, routes die van bushalte of treinstation naar bushalte of treinstation lopen. Die gaan door de kleinste kruipdoor-sluipdoorpaadjes en over vergeten weggetjes. Een andere favoriet zijn de Trage Tochten, die minstens zo mooi zijn als de Groene Wissels en dus een welkome aanvulling op het pallet. Nadeel van beide – maar dat is heel persoonlijk – is dat ze nooit langer zijn dan 21 km en dat hebben we voor onze training voor de Vierdaagse wel nodig. Maar goed, dan doe je een route twee keer of je plakt er meerdere aan elkaar en voilà je bent er.
Vleuten-Zuid
Een route die als één van onze toppers te boek staat, is ‘Vleuten-Zuid’. Weinig inspirerend qua naam, des te meer qua landschap. Het is een route in de vorm van een acht, waarbij je – na eerst een rondje richting het noorden te hebben gedaan – halverwege weer op je beginpunt bent en dan richting het zuiden mag. Briljant, want als je halverwege denkt: ik kàn niet meer, dan kun je hup de trein in op station Vleuten, en ben je klaar.
Beide rondjes zijn rond de 10 km wat de route in totaal, juist, 20 km maakt. Een heel redelijke afstand die onder je voeten voorbij glijdt dankzij het zeer wisselende landschap en de verrukkelijke omgeving, namelijk die van het Máximapark in Vleuten. Dit park is een droom voor mensen die van weidsheid houden, van afwisseling, van waterpartijen, slootjes, schapen, rietpartijen, van bloementuinen, van bruggetjes over charmante slootjes, van loslopende bunnies op kinderboerderijen en van prachtige kunst. Daarbij is het park reusachtig: er ligt een autovrije weg omheen (ideaal voor skaten!) en een rondje om het park is 8 km lang. Ter vergelijk: een rondje om het Vondelpark is 3.4 km.
Als je het noordelijke rondje doet, loop je een groot deel van de 10km langs de Haarrijnseplas, een geweldige recreatieplas die door zijn grootte nooit overbevolkt is, zelfs niet op de mooiste dagen. En Pieter en ik hebben er de vorige keer dat we er liepen een ree over een bruggetje zien rennen! Je komt er nadat je Kasteel de Haar hebt aangedaan, het grootste kasteel van Nederland. Het is er één uit de boekjes, romantisch en prachtig onderhouden. We zijn er nooit binnen geweest, maar dat moet zeker de moeite waard zijn!
De zuidroute loopt iets meer dwars door het Máximapark en noopt je je telefoon in de aanslag te houden: je slaat paadjes in die met het blote oog nauwelijks te zien zijn, kronkelt door vlindertuinen en langs kunstwerken, en schiet overlangs en onder bruggetjes door dat het een lieve lust is. Als je de route niet continu bekijkt, loop je continu verkeerd. Niet dat dat een kwelling is, want verkeerd lopen in het Máximapark is als met een te klein vorkje slagroomgebak eten: het gaat langzamer maar is net zo lekker.
No reacties