Een beetje dom
In het hostel waar we gister sliepen in Santarém serveerden ze het ontbijt in een mandje op je kamer, en pas vanaf 8.30 uur. Aangezien wij vanochtend al om 7.30 uur buiten wilden staan, hadden we gister gevraagd of we het mandje wellicht al ’s avonds mochten ontvangen, zodat we vanochtend om 7.00 uur konden ontbijten en niemand daarvoor zijn nestje uit hoefde. Behalve wij zelf dan.
Dat kon. Gistermiddag, toen ik in bed lag te chillen en Pieter aan de wandel was in het dorp, bracht een vriendelijke jongeman me een mandje met daarin twee papieren zakjes met in ieder een broodje ham/kaas, twee pakjes drinken en twee flesjes water. Fijn! Ik legde het even op de kast, om het later in de koelkast op de gang te leggen. Maar toen Pieter thuiskwam, zei hij: ‘Nee joh, nergens voor nodig. We leggen het mandje wel in de badkamer, daar is het het koudst.’ Ik vond het prima, bespaarde me weer een tippeltje naar de koelkast. Je hebt een rustdag of je hebt het niet.
Vanochtend zat ik op de WC, in diezelfde badkamer waar ook het mandje met ons ontbijt stond, en toen zag ik allemaal zwarte pikkeltjes op de witte badmat. Ik had mijn bril niet op dus die haalde ik even op, zette hem op mijn neus en keek opnieuw naar de zwarte pikkeltjes. Ze bewogen! Ik keek voorbij de badmat en zag tot mijn schrik honderden mieren over de badkamervloer lopen! Meine Liebe, wat was hier nu weer aan de hand? Ik volgde het spoor van de mieren en ze bleken heen en weer te lopen tussen prullenbakje (met daarin een bananenschil) en ontbijtmandje. Oh nee! Ik heb ons ontbijt tussen duim en wijsvinger opgepakt en ben ermee naar de pantry buiten onze kamer gegaan. Daar heb ik voorzichtig de papieren zakjes geopend; de ham zat vol met mieren. Gadverredamme! In de prullenbak ermee.
‘Ons ontbijt is door de mieren opgegeten, Piet’ zei ik toen ik terugkwam in de kamer. Gelukkig was zijn koffiecupje onaangeraakt dus Pieter heeft nog wel een lekker kopje koffie gedronken, maar met een lege maag zijn we op pad gegaan. Een soort noodgedwongen intermittent fasting was het. Na 15 kilometer over opnieuw die prachtige laagvlakte hier kwamen we in een dorpje met een café. De uitbaatster was zo lief: ze neuriede non-, maar dan ook echt non-stop. We kregen koffie van haar, een broodje kaas, cake, nog meer koffie en een cola zero, en toen waren we wel weer klaar voor de tweede helft van de dag, ook 15 kilometer. Die ging wonderwel; geen centje pijn gehad! Misschien is intermittent fasting wel dé manier om zo’n lange dag probleemloos af te leggen, ik weet het niet. Maar broodjes ham leggen we in ieder geval niet meer op de grond. Want dat was toch wel een beetje dom..
Slapen: Casa da Rainha, Tv. da Rainha 6, 2050-343 Azambuja, Portugal. Via booking.com, voor 43 euro. Badkamer op de gang. Erg koud, erg oud. Wel lekker geslapen!
Verrukkelijk gegeten bij Tasco da Ilda, zo’n 200 meter van de accommodatie.
No reacties