El Caminito del Rey. Het paadje van de koning. ’s Werelds meest gevaarlijke wandeling. Op een uurtje rijden van Malaga, dus vandaag was de perfecte gelegenheid in de bus te stappen en deze tippel van drie kilometer eens te maken. Let wel: die drie kilometer leg je af over een boardwalk van maximaal één meter breed en gemiddeld op honderd meter hoogte boven de Guadalhorce rivier in de Gaitanes kloof. Gebouwd in 1905 als een verbinding tussen twee watervallen die gebruikt werden als waterkrachtcentrales, zodat onderhoudsmonteurs bij beide hun werk konden doen. Het pad werd in 1906 al gebruikt maar pas in 1921 officieel geopend door koning Alfonso XIII, vandaar de naam Caminito del Rey. Later bouwden die monteurs hun huisjes in de kloof, dichtbij hun werk, en gebruikten ze het paadje om naar de kerk te gaan, naar de dorpjes ten noorden en ten zuiden van de kloof, en liepen hun kids erover naar school. Het gebruik door mensen en slijtage door het weer maakten het paadje in de loop van de jaren steeds gevaarlijker en in 2000 sloten ze de Caminito volledig. Pas in 2014 werd het opnieuw aangelegd, veelal boven het oude pad.
Caminito del Rey dus. We hadden er zin in! Maar dat was vóórdat we gisteravond bij de Thai aten. Waarna Pieter zich vreemd voelde, en begon over te geven en koorts kreeg. Dus vanochtend liep ik in het donker en in mijn eentje het hotel uit om het paadje van de koning te bewandelen. Zo zielig voor Piet. Ik liet hem achter met het niet-storenbordje aan onze deur. Zelf sloot ik aan in de rij voor de juiste bus in het centrum van Malaga. Anderhalf uur later stond ik met een felblauwe helm op bij het begin van de Caminito, samen met 160 mensen die hetzelfde hadden bedacht, en gingen we van start.
Mooi!
Hier zie je goed het oude pad onder het nieuwe
Kan niet anders zeggen. Het pad is niet eng meer. Je hebt continu een leuning aan zowel de bergzijde als de ‘open’ zijde, en je kunt wel door de houten planken heen kijken waar je overheen loopt, maar dat is nergens spannend. Dus het was vooral heel relaxed. Ergens halverwege vertelde onze gids het een en ander over de gieren die altijd boven de kloof cirkelen. Ik zag er welgeteld één dus ging er al een beetje vanuit dat de thermiek in de winter misschien niet helemaal je-van-het is voor die beesten, maar toen liepen we even verder en zag ik ze alsof het afgesproken was achter een bergwand vandaan vliegen en boven ons cirkelen. Tientallen, honderdtallen! Ongelofelijk zoveel gieren. Ze hielden ons van grote hoogte strak in de gaten, in de hoop dat iemand ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch naar beneden zou tuimelen en een lekker hapje voor hen zou worden.
Ze hadden pech.
Sorry voor het slechte filmen. Die file is ontstaan doordat er ergens een glasplateau is waar mensen een foto wilden nemen, maar daar mag je maar met vier man tegelijk op staan. Dat duurde dus even!
Het was erg gaaf. Al heeft Piet alleen mijn belabberde foto’s en nog veel slechtere filmpjes om het te bekijken. Maar hij voelt zich gelukkig beter. Dat is belangrijker dan het paadje van de koning. Al is de koning het daar misschien niet helemaal mee eens.
No reacties