De tafel is buiten gedekt voor 18 man. Als we om 19.00 uur aanschuiven, zijn er nog net twee stoelen vrij. Het is een grappig gezelschap: twee families met ieder vier kinderen die met elkaar vijf dagen wandelen (een gezelschap van 12 man dus!), vier ‘losse’ pelgrims en wij. Eén van die losse pelgrims is Aase, een Nieuw-Zeelandse die een baan heeft gevonden in Zwitserland en besloten heeft eerst nog de GR65 van Le Puy naar St. Jean-Pied-de-Port te wandelen. Ze moet echter zaterdag weer in Parijs zijn ‘voor een feestje’ dus ze loopt 35km per dag gemiddeld. Daarna heeft ze nog een bruiloft hier en een ander feest daar, en dan begint ze 21 augustus op haar nieuwe school in Lausanne, waar ze als lerares Biologie aan de slag gaat. Haar man volgt enkele maanden later. Stoere vrouw!
Het eten is werkelijk verrukkelijk. We beginnen met wortels crudité met een stukje paté, dan rijst met Axoa (wat we eergisteren ook aten op de boerderij, eendengehakt met groenten) waar ik opnieuw bijna mijn vingers bij opeet zo lekker, en vruchtenyoghurt toe. Na het eten tikt opeens een meisje van een jaar of 13 me op de schouder. Ze is één van de acht kinderen van die twee families, en ze vraagt heel lief in het Engels of Pieter en ik een spelletje met hen willen spelen. Yes-man! Wat voor spelletje gaan we doen?
We stellen ons op in twee rijen waarbij iedereen naar de rug van zijn voorganger kijkt. De eerste persoon in de rij bedenkt een woord en beeldt dat uit naar de tweede persoon. Die tikt de derde persoon op zijn schouder en beeldt het uit. Zo reist het uitgebeelde woord door de rij heen tot de laatste persoon, en die moet dan raden wat het woord was. Superleuk! Het eerste woord is coquille, die echter bij de twee rijen (we zijn met zovelen dat we twee rijen kunnen vormen) als Eiffeltoren en kerstboom eindigt. Die gaat duidelijk verloren in de vertaling! Het tweede woord is hagedis, wat ook niet helemaal goedkomt, maar uiteindelijk krijgen we de smaak te pakken. ‘De was doen’ wordt perfect door iedereen uitgebeeld en ook het laatste woord, blaar, snapt iedereen. Het gegiechel en gelach waarmee we het spel doen is zo aandoenlijk. Het kleinste kindje van het gezelschap is vier jaar oud, en ze lopen – allemaal mét bepakking – 15 tot 20 km per dag! En dit spelletje doen we nog om 21.15 uur. Ongelofelijk dat die kids nog niet volledig zijn omgevallen. Maar, de eerlijkheid gebiedt te zeggen, we kwamen hen eergisteren onderweg tegen en toen lagen de twee kleinsten (4 en 6 jaar) te tukken op hun rugzakken.
Het meisje met het brilletje op en zwarte t-shirt aan had ons gevraagd een spelletje te spelen.
Vanochtend zitten we om 7.30 uur aan het ontbijt, samen met de ouders en een paar van de kinderen, plus onze Duitse vriendinnen Kathleen en Alexandra. We hoeven maar 20 km vandaag en het wordt niet warm, dus we hebben alle tijd. Als we vertrekken is het mooi. We zien de Pyreneeën weer, nog duidelijker dan gister. We dalen af richting het meer en maken er een driekwart rondje omheen. We ontmoeten een man die er elke dag zijn twee geitjes uitlaat. Hij loopt elke ochtend een rondje om het meer, vier hele kilometers. De geitjes hobbelen er braaf achteraan.
Als we de gîte verlaten, liggen de Pyreneeën zo prachtig voor ons!
Dit leuke bordje treffen we als we Arzacq uit lopen
De man met één van zijn twee geitjes
die heel lief aanbiedt een foto van ons te nemen
nadat Pieter eerst deze mooie foto maakt
Al snel betrekt het. Het zicht op de Pyreneeën verdwijnt. Dan gaat het ook regenen. Het wordt weer zonnig, het gaat weer regenen, het wordt weer zonnig, het gaat weer regenen. Zo gaat het eigenlijk de hele middag door, tot we bij de eindbestemming van de dag komen: een grote gîte communal in Pomps.
Je ziet hier veel huizen met dit soort muren: ronde stenen met cement ertussen. Erg tof
Twee slaapzalen hier: één met twaalf bedden en één met tien bedden. In die met tien bedden, waar wij liggen, zijn grote gordijnen om de ruimte mee in tweeën te delen, maar we hebben nu al een pelgrim gespot die 100% zeker weten de hele nacht gaat ronken. Daar gaat een gordijn geen soelaas bieden! Ach ja, het is niet anders. Aan teveel luxe moeten we ook maar niet wennen, daar komt niets goeds van. Oh en de twee families kwamen net ook aan, dus dat wordt vanavond weer spelletjes spelen. Gezellig!
PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens per week of zo een overzicht van een aantal posts.
PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.
No reacties