San Sebastián is echt een ongelofelijk leuke stad. Het bruist! Zoveel mensen, zoveel barretjes, zoveel gezelligheid, pleinen, doorsteekjes, het strand, de rivier, de zee, het oude deel, de kathedraal. Echt ontzettend tof. Maar timing blijkt key in deze stad, en onze timing is RUK. Want wij blijken deze stad aan te doen op de allerdrukste dag van het jaar! Het is de eerste dag van de Semana Grande van San Sebastián, een feestweek die niets onderdoet voor Semana Santa (rond Pasen), en vanavond is er een optocht, er zijn fanfares, er zijn concerten, er wordt gedanst, en er is vuurwerk. En iedereen, en dan bedoelen we ook iedereen, álle inwoners van San Sebastian en omstreken (heel Spanje, zo lijkt het) is op straat. Baby’tjes, kindjes, honden, prachtig opgedirkte dames, heren op hun paasbest, allemaal wandelen ze door de straten van San Sebastián. En wij, onnozele pelgrims die geen idee hadden waarom we geen accommodatie voor een fatsoenlijke prijs konden vinden (‘is de bouwvak soms begonnen?’), lopen daartussen. Terwijl er een ondoordringbare mist neerdaalt over de stad, begeven wij ons tussen het feestgedruis. Biddend dat geen vrouw haar naaldhak in onze poezelige pelgrimsvoetjes plant, schuifelen wij door de straten, vergapen ons aan de onwaarschijnlijke hoeveelheid mensen om ons heen, en proberen ergens een pintxo te eten. Dat lukt uiteindelijk in een tentje dat ons is aanbevolen door de uitbaatster van onze Airbnb. We drinken er een fijn glas rode wijn, eten er wat snackjes bij, en genieten van een percussieband die door het smalle straatje marcheert.
Eerst even naar het strand
En dan zien we deze optocht van enorme poppen waarin een houten constructie zit, die door één man gedragen wordt.
Check out hoe gaaf die band speelt!
Daarna, het is pas rond 20.00 uur, maken we ons toch maar uit de voeten. We zijn het niet meer gewend, zoveel drukte en zoveel lawaai, en verlangen naar ons bedje. Hoe treurig zijn wij! Als je bijna vier maanden in alle eenzaamheid door België en Frankrijk trekt en op sommige dagen maar twee mensen treft, dan is zo’n avond als dit lichtelijk overweldigend. Dus we houden het voor gezien, deze feestavond in San Sebastián, en zoeken ons overpriced klotekamertje op. Daar gaat helaas het lawaai gewoon door. We zitten met ons raam aan een soort binnentuin, wat ook het terras van het restaurant onder ons blijkt te zijn. Het geklets en gelach van etende mensen onder ons stijgt op en dwarrelt zo onze slaapkamer binnen. Om 22.45 uur breekt het vuurwerk los. Alsof er bommen en granaten op de stad vallen, zo luid is het. Een hond die woont in één van de honderden huizen die ook uitkijken op de binnentuin, raakt er zo door van slag dat die de rest van de nacht blijft blaffen. Een TOP-nacht dus!
Beetje flauw, maar wij slaan dus echt aan op de naam van deze bank 🙂
Gebroken en brak staan we vanochtend om 6.30 uur op. Gehuld in de mist die er nog altijd hangt, zoeken we het enige barretje in de stad op dat op dit onmogelijke uur al open is en drinken er een koffietje. Als we terug naar onze kamer lopen, blijkt de bakker naast ons appartementengebouw inmiddels ook open te zijn, en die verkoopt belegde broodjes. Inslaan die hap! Met een volle rugzak beginnen we rond 7.45 uur aan onze tippel van de dag. Vierentwintig kilometer naar de stad Zarautz. Vooral de klim San Sebastián uit schijnt heftig te zijn, maar als we die bereiken – na eerst heerlijk langs het strand te hebben gewandeld – blijken dat trappen te zijn die ons moeiteloos de hoge heuvel rond de stad op leiden. Prima dit! De rest van de ochtend lopen we wisselend in de wolken, boven de wolken en in de miezer. Dit soort weer zijn we toch niet gewend, maar het is best lekker. De fijne druppeltjes verkoelen je terwijl je wandelt. Het maakt alleen je uitzicht wat saaier, maar we gaan er een beetje vanuit dat we dit uitzicht de komende weken nog wel vaker gaan zien…
Het strand in andere omstandigheden dan gisteravond!
Na de heuvel te hebben beklommen, zien we dit nog van de stad
Op asfalt stijgen de hele ochtend lang, en we zien de zee!
In de loop van de middag stopt de miezer en verandert het asfalt in bospad. Het is hier erg mooi! Het landschap doet ons denken aan de zuid-westkust van Engeland, waar we vorig jaar zomer liepen. We genieten van de groene heuvels die vol staan met varens en het jonge bos waar we over grote afgeronde keien door afdalen, al zijn we allebei wel opvallend stil. Pieter is erg bezig met nieuwe wetgeving die nogal wat consequenties heeft voor onze appartementen in Rotterdam, ik ben vooral bezig met mijn lijf. Dat virus is nog niet helemaal weg, ik hoest veel en ben ongesteld geworden, dus voel me – bovenop de moeheid van de doorwaakte nacht – niet op en top. Bij ons uit een slechte nacht zich vaak in stilte, en dan trekken we ons allebei terug in ons eigen wereldje. Wat helemaal prima is natuurlijk. Als we afdalen in het lelijke dorpje Orio, waar vlakbij de rivier de terrassen bomvol zitten met lunchende families, ontdekken we elkaar weer een beetje. Een soort ‘hé, jij ook hier?’
Samen kijken we naar de sangria-drinkende Spanjaarden en de kindjes die voor ons langs steppen, en checken we wat de route ons verder nog gaat brengen. Dat blijkt een schamele vier kilometertjes te zijn, over asfalt, met een kleine stijging en een kleine daling. Kunnen we! Een klein uurtje later zien we Zarautz vanaf hoog al liggen, aan de kust, met een pracht van een golfbaan langs het strand. In het zeewater liggen surfers te wachten op een mooie golf. Kamperbusjes staan her en der langs de kant van de weg geparkeerd. We dalen af richting stad en vinden ons hostel. Het blijkt zo’n moderne: houten bedstedes met een gordijntje, een stopcontact en een handig vakje voor je bril en zo bij je bed. Hier slapen we twee nachten; hopelijk geen pelgrims op onze kamer die voor dag en dauw opstaan. We zouden graag een beetje uitslapen! En hopelijk is hier geen feestweek; we hebben wel weer genoeg feest gezien to last us a lifetime!
Stijgen en dalen: 796 m. omhoog, 793 m. omlaag
Slapen: Hostel Blai Blai. Modern, schoon en fijn in een coconnetje liggen. Niets op aan te merken!
PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens per week of zo een overzicht van een aantal posts.
PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.
No reacties