We hebben allebei een goede nacht zo in ons coconnetje, maar het is wel warm. Ik lig lekker te zweten! Geheel tegen de gewoonte in begin ik deze ochtend dan ook met een douche. Het hostel is helemaal leeg; de pelgrims zijn al vroeg vertrokken, de surfers liggen al in het water, en de pubermeisjes zijn al aan het flaneren langs het strand. We hebben de gehele tent voor ons zelf om rustig wakker te worden. Maar dan gaan ook wij op pad: ontbijten op het strand! We belanden ergens op een groot terras, waar de cappuccino heerlijk is en de tostada con tomate ook (Pieters favoriet, geroosterd stokbrood met gepureerde tomaat met olijfolie en knoflook), en waar we anderhalf uur lang mensen kijken. Dit is nu zo fijn van een rustdag; niets moet, alles mag. Geen haast, we hoeven niet weg, nergens heen. Alleen maar zijn.
De plicht roept op een gegeven moment toch, althans voor Pieter. Hij heeft vanmiddag een belafspraak met zijn broer Ruud over hun bedrijf, en moet daarvoor nog wat voorbereiden. Ik haal dus in het hostel mijn boek op, een t-shirt lange mouwen, oortjes voor in mijn telefoon en een fles water, en ga ergens bij het strand op een bankje zitten. Af en toe werp ik een stiekeme blik op vier beachvolleyballende hunks die schuin voor me hun kunsten laten zien, en verder is het vooral genieten van het feit dat het lekker warm is, een graad of 24, maar wel volledig bewolkt. Ik hoef me niet in te smeren, geen pet op, geen zonnebril op, ik kan gewoon puur natuur de wereld hier in Zarautz een beetje aanschouwen. Spelende kindjes, snuffelende honden, meisjes in ultrakorte spijkerbroekjes waar billen onderuit piepen, oude-van-dagen die hand in hand voorbij schuifelen, opgejaagde jochies op skateboards, een verdwaalde kat. En intussen luister ik naar de podcast van Johanna Kroon, die ons zes weken geleden al werd aangeraden door Ellen en Peter. Die adviseerden ons eens contact met haar op te nemen, want wellicht wilde ze ons ook wel voor haar podcast interviewen. Dat zou toch geinig zijn! Dus ik typ na twee podcasts te hebben geluisterd een mailtje, stuur dat naar haar, koop bij de supermarkt twee salades voor de lunch, en ga terug naar het hostel.
Zo glijdt de dag langzaam maar zeker voorbij. Heerlijk. Pieter belt met Ruud, ik lees mijn boek, check of de was droogt, maak mijn waterzak schoon. We eten wat blauwe bessen, een reep chocola, drinken een blikje cola. Het voelt allemaal heel klein, rustig en kalm vandaag. Een rustdag uit duizenden.
PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens per week of zo een overzicht van een aantal posts.
PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.
No reacties