Eigenlijk staat er voor vandaag maar één missie op het program: de finale van het damesvoetbal bekijken. Dat wordt vast spectaculair, met de Spaanse vrouwen tegen de Engelse. We weten ook al waar: gisteravond hebben we zo ontzettend lekker bij een café om de hoek gezeten, daar moet het zijn. Daar hangt een scherm, daar is het personeel lief, daar hebben ze lekkere pintxos en daar is de koffie vast ook heerlijk.
We slapen enorm uit en beginnen met een koffie en ontbijt bij onze onderburen, de gigantische bakkerij. Er staat een rij tot buiten, dus deze bakker is bij meer mensen bekend. Een goed teken! We confisqueren er een tafeltje, halen wat lekkers en laten het Spaanse ochtendleven rustig aan ons voorbij trekken. Wat fijn dit. Het is helemaal bewolkt maar al wel warm, een graad of 26. Voor ons natuurlijk helemaal niet belangrijk; wij gaan ons NIET inspannen vandaag!
Om 12.00 uur ga ik in mijn eentje naar ons café; Pieter gaat alvast wat voorwerk doen voor zijn telefoontje met Ruud vanmiddag. Ik verwacht te moeten vechten om een plekje, maar niets blijkt minder waar. Het is er praktisch leeg! Het voetbal staat wel aan, maar zonder geluid. Onder het genot van een colaatje en meeneuriënd met Neil Young en The Beatles kijk ik hoe na een half uur Spanje op 1-0 komt te staan. Het doet nog altijd weinig voor de aandacht die het spel krijgt in de bar, maar dan spot één van de obers mij en wordt opeens het volume van de TV aangezet. Heel lief, maar niet echt nodig. De Spaanse vrouwelijke commentatoren schreeuwen zo hard dat ik bijna zou willen dat de muziek weer gewoon aangezet wordt, maar het werkt wel sfeerverhogend. Af en toe komen er wat mensen het café in die dan even stil blijven staan, drie minuten naar de TV kijken, en dan weer weggaan. Sjonge, als de mannen hadden gespeeld, was dit café afgeladen geweest! Kort erna komt Pieter er gezellig bij zitten en de tweede helft wordt nog best spannend. Spanje is wel echt de betere partij. De penalty die gemist wordt kan op enig gejoel rekenen, en in de laatste drie minuten staat het café opeens helemaal vol. Iedereen die buiten op het terras zat, komt toch even een kijkje nemen. Maar als de dames dan winnen, gaan er twee armen de lucht in en dat was het weer. Ik hoop dat dat snel verandert, want ze verdienen toch echt meer aandacht dan dit!
Pas op het laatst is er wat aandacht voor de dames…
We gaan naar huis, Pieter gaat werken en ik pak mijn boek om in een parkje te gaan lezen. Als ik net een paar minuten zit, voel ik ták op mijn been. Vogelpoep! Ik pak mijn spullen en loop terug naar ons hotel, waar ik mijn broek was en dan maar gewoon gezellig bij Pieter ga zitten. Hij belt met zijn broer, ik lees mijn boek, en om een uur of 17 volgen we een tip van mijn oud-collega bij de reclassering Stephanie. Zij heeft altijd de beste suggesties voor horeca, en raadt ons nu een pintxos tentje aan in het oude deel van de stad, aan de Plaza Nueva. Daar gaan we dus naartoe. Naarmate we er dichter bij in de buurt komen wordt het steeds drukker. De hele stad aan die kant van de rivier lijkt één grote kermis te zijn! Botsauto’tjes, kraampjes met churros, draaimolens, graaimachines, grote levende knuffelbeesten waarmee je op de foto kunt. Hier gaat vanavond gefeest worden.
Wat kijkt die meneer naar mijn tasje. Zou hij mijn sokjes niet gezien hebben?
Mjam!
In het tentje zelf is plek genoeg, tot onze grote verbazing. We bestellen een glaasje cava en enkele pintxos, en ik moet Stephanie opnieuw gelijk geven: wat een geweldige plek! Het eten is ongelofelijk lekker en we zitten midden in de huzz en buzz van de stad. Als we even later het plein op lopen, vallen we met onze neus in de boter: typisch Baskische optredens. De muziek is niet onze favoriet, maar het lijkt wel of we in de Middeleeuwen beland zijn. Moet je die kleding zien! En die dans. Supertof toch?
Oh, dit oogt zo pijnlijk voor die mannen die haar dragen…
Het wordt nog leuker als iedereen op het plein opeens mee gaat doen en er een soort enorme line dance ontstaat. Het is dat we de pasjes niet kennen, maar anders….
Daarna laten we het geweld van de stad en de drukte achter ons en gaan weer naar het hotel. Pieter hoest nog steeds als een zeehond dus vroeg naar bed is misschien wel zo verstandig. Morgen weer lekker aan de wandel!
Slapen: Habitacion Plaza Zabalburu. We betalen hier 104 euro per nacht, en delen badkamer en toilet. Met hoeveel mensen weten we niet, maar het is een erg prettig onderkomen. Mega-schoon en centraal gelegen. Je kunt hier zelf koken en alles.
No reacties