Overmorgen pakken we de bus naar Santiago do Cacém en daar beginnen we dan op 3 februari met de Fisherman’s Trail. Het boekje over deze route heb ik met mijn domme hoofd thuis laten liggen (soms neemt dat grammen jagen extreme vormen aan en bespaar je op gewicht op zo’n manier dat je spijt krijgt. Zoals nu) dus zijn we er vandaag naar op jacht gegaan. Nu is Lissabon een stad waar je wordt doodgegooid met boekhandels, dus ik dacht: dat moet geen probleem zijn. Is het wel! Niemand heeft er ooit van gehoord!

Maar onze zoektocht leidde ons naar de meest bijzondere plekken, en dan zie je weer wat een geweldige stad Lissabon is. De panden zijn in de meest vrolijke kleuren geschilderd. Straten van kinderkopjes lopen steil naar beneden, richting kust. Als je links en rechts kijkt vanaf hoofdstraten heb je prachtige doorkijkjes naar de Taag. En dan die trammetjes! We hebben gister uren door de stad gestruind, van het heel drukke Bairro Alto waar we wonen naar het heel rustige westelijke deel van de stad, waar we de boekenhandel Ler Devagar opzochten op het supertoffe LX-Factory terrein. De stad inspireert Pieter tot het opnieuw oppakken van zijn hobby van weleer: fotografie. En moet je kijken wat een geweldige foto’s hij maakt!

Die trammetjes zijn zo charmant!

Ook hier treffen we een kunstwerk op de muur gemaakt van afval

De boekhandel Ler Devagar behoort tot de 20 mooiste boekhandels ter wereld

De huizen hier hebben vaak zulke mooie tegeltjes

Zoals hier.

Het terrein van de LX-factory in de avond

Lissabon by night

Het routeboekje hebben we nooit gevonden, maar dat is niet erg. Eerst maar eens Lissabon verder verkennen, die Fisherman’s Trail komt wel…