De dag staat in het teken van klusjes. Pieter heeft zijn telefoon laten vallen dus die heeft een nieuw scherm nodig. We hebben app-contact gehad met een man die in Mérida zit en dat scherm kan vervangen, dus dat wordt stop nummer 1. Zodra we bij de man het winkeltje in stappen – winkeltje is niet overdreven, de man werkt in een teringzooi op twee vierkante meter – en uitleggen wat de bedoeling is, zegt hij een woord dat we niet willen horen. Imposible. ‘Nou’, werp ik tegen, terwijl ik het app-gesprek op de telefoon open en aan hem toon, ‘vorig week zei je iets heel anders.’ Hij kijkt een beetje beschaamd naar het app-gesprek, en zegt dan: ‘Nu weet ik het weer. Es posible.’ Kijk, now we’re talking. We spreken af dat we de telefoon over twee uur weer komen ophalen, en slenteren dan door de stad. Het is ongekend hoeveel er uit de Romeinse tijd overeind is gebleven in ‘Augusta Merita’, zoals Mérida toen heette. We vergapen ons aan de tempels, thermen, aqua- en viaducten, en lopen een rondje om het Amfiteatro. Ik schaam me te moeten toegeven dat we de €34 euro die het ons zou kosten om de boel van dichtbij te bekijken, in onze zak houden. ‘Zeventien piek om een paar oude stenen te bekijken?!’ roepen Piet en ik tegelijk als we de prijslijst zien bij het amphitheater. Cultuurbarbaren, dat zijn we.
Het San Lázaro aquaduct is ook al zo’n mooi oud bouwwerk
Over een geheel andere brug, ontworpen door Calatrava, richting de Decathlon
Het andere klusje is de Decathlon. Mijn regenhoes is niet waterdicht, wat bijzonder onhandig is voor een regenhoes. Ik heb een nieuwe nodig. Buiten de stad is een Decathlon, dus daar gaan we heen. Voor een rustdag loop je dan stiekem toch snel veel te veel, want aan het eind van de middag, als we de telefoon weer ophalen, hebben we bijna vijftien kilometer afgelegd. Tijd om bij te komen en de horeca hier eens te spekken! We vinden een geweldige tent die de hele dag door de keuken open houdt – nog nooit gezien in dit land – en strijken er neer om niet meer weg te gaan. Ongelofelijk, wat een lekker eten en wat een lekkere wijn. Ben je ooit in Mérida, ga er langs: Sybarit. We genieten met volle teugen. Daarna nog een film in bed en deze twee happy campers zijn weer klaar voor de dag van morgen!
No reacties