Het is prachtig weer als we San Pedro de Rosados verlaten. Veel minder koud dan gister, net zo’n mooie blauwe lucht. Ook de vogeltjes zijn blij. We zien twee met elkaar dansende kalanderleeuweriken en spotten in hetzelfde veld een kuifleeuwerik, een theklaleeuwerik en een veldleeuwerik. Een alpengierzwaluw staat erboven op een elektriciteitsdraad en maakt het concert compleet. Het kwik klimt op naar 17 graden en prompt stikt het van de vliegjes boven het pad, spotten we bijen en wespen, en zie ik de eerste sprinkhanen. Alsof de hele insectenwereld uit zijn winterslaap is gekomen.
Als we ergens na acht kilometer tussen de koeien in het veld op een platte steen zitten, komt broeder Damiaan langs. We kennen hem uit het kerkelijke onderkomen in Fuenterroble de Salvatierra. Hij is de Pool die al die talen sprak (op de foto de man die zijn handen in bidhouding heeft). Die avond spraken we hem helemaal niet, nu stelt hij zich voor als broeder Damiaan. Hij blijkt een Jezuïeten-missionaris te zijn. Gister was hij degene die als enige besloot geen taxi te nemen en door het hoge water te waden.
‘Hoe was het met het water gesteld?’ vraag ik hem als hij er even bij komt staan. ‘Till here?’ Ik wijs naar mijn borst.
‘Oh no’, zegt hij, zijn hoofd schuddend. ‘Till here.’ En hij wijst naar zijn keel.
‘Wow!’ roep ik uit. ‘Ben ik blij dat we de taxi hebben genomen’, mompelt Pieter. Damiaan pakt zijn telefoon en laat ons een filmpje zien. Erop zie je een stroom water door een veld lopen, met grote stapstenen eroverheen.
‘What is that?’ vraag ik hem.
‘That’s the path. All the water was gone.’ Hij lacht zijn witte tanden bloot en stopt zijn telefoon weg. Er was geen water meer! Damiaan heeft niet hoeven zwemmen, niet hoeven waden, heeft zelfs geen natte voeten gekregen. We hadden die hele taxirit kunnen laten zitten en gewoon de wandeling kunnen doen. Nou ja. Goede les voor de volgende keer: als je een dag of twee droog weer hebt, loopt het water hier blijkbaar toch zo snel weg dat paden gewoon weer begaanbaar worden. Check!
De rest van de dag is de route een beetje saai. We lopen over zandpaden langs ofwel akkerbouw ofwel grasland waar koeien grazen. We eten onze meegekregen lunch op een bankje in Miranda de Azán, en vervolgen dan onze weg over het glooiende zandpad. Een kilometer of acht voor onze eindbestemming krijgen we haar dan in het oog: de stad Salamanca. Ze oogt dichtbij, ze is nog ver weg, we hebben het vaker meegemaakt. Maar we laten ons niet ontmoedigen en lopen – inmiddels in t-shirt en korte broek – onder twee snelwegen door en over rivier Rio Tormes de stad in. Alsof je een openluchtmuseum binnen wandelt! Het ene pand is nog mooier, grootser, patseriger dan het volgende. De aan elkaar gebouwde Catedral Nueva en Catedral Vieja torenen in al hun grootsheid boven je uit. Nog voor we bij ons hotel zijn, passeren we Iglesia de San Pablo, het Palacio de La Salina en het Convento de la Madre de Dios. Dan gaan we onder een poort door en staan we op de Plaza Mayor. Mijn god. Het wordt gezien als een van de mooiste pleinen van Spanje en dat snap ik volledig! In 1729 gebouwd in de Spaanse barokke stijl was het plein bedoeld voor stierengevechten. Daar is het ook ruim honderd jaar voor gebruikt. Nu is het het hart van de stad en vind je er vooral horeca. Adembenemend mooi.
In de verte zien we Salamanca al liggen
Na een paar rondjes om onze as wandelen we onder een andere poort door het plein weer af. Dan is daar meteen het Plaza de la Libertad, en daarmee ons onderkomen. We zitten in Salamanca Suite Studios. Het is het prachtigste onderkomen dat we ooit geboekt hebben. De lieverd bij de receptie fluistert ons toe dat ze ons geüpgraded heeft naar een uitgebreidere studio, en we hebben hier een zitje, een inloopkledingkast en een balkon. Alles is nieuw, modern, mooi, fijn en waanzinnig. Wat een verrukkelijke plek om twee dagen te zitten. En wat een prachtige stad om morgen eens in alle rust te gaan ontdekken. Superveel zin in!
De kathedraal aan de overkant van de rivier
Plaza Mayor
Slapen: Salamanca Suite Studios. Het ligt aan een prachtig autovrij plein en is waanzinnig. Voor 150 euro voor twee nachten inclusief ontbijt zitten we hier in een heus paradijs. Ben je ooit in deze stad? Dan is dit dé plek om te verblijven. Eén minuut lopen van Plaza Mayor!
Onze geweldige suite met het uitzicht vanaf ons balkon: Plaza de la Libertad.
PS Zou je het leuk vinden elke week een nieuwsbrief te ontvangen met de laatste blogs? Geef je dan op voor onze nieuwsbrief.
PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.
No reacties