Na een geweldig ontbijt lopen we de stad in. Het is hier dus de hele tijd met je hoofd in je nek naar boven kijken. We passeren de kathedraal, waar we even een stempel halen voor in ons pelgrimspaspoort, en wandelen door naar La Casa de Las Conchas, een stadspaleis dat tegenwoordig dienst doet als bibliotheek en dat gezien wordt als een van de meest in het oog springende gebouwen van Salamanca. Zijn muren zijn behangen met meer dan driehonderd schelpen, wat een verwijzing kan zijn naar de Orde van Sint-Jacob waar de bouwer lid van was, of naar het familiewapen van Juana de Pimentel, de echtgenote van de bouwer. Welke van de twee het is, is blijkbaar niet helemaal duidelijk. Er vlak in de buurt staat het Museo Art Nouveau y Art Déco, waar we de museumwinkel bezoeken en ons vergapen aan het prachtige plafond en de bloemige glas-in-lood-balkons in het museum zelf. We lopen door de smalle straatjes, eten ergens een tapa. Halen een crèmepje bij een apotheek. Brengen een bezoekje aan de kapper. Checken of er nog wat te halen valt in de markthallen. Inmiddels lijkt de stad overgenomen door jongeren. Tussen grote groepen pubers wandelen we eigenlijk zonder doel langs Monterrey Palacio, de Pontificia Universiteit en het Convento de las Ursulas. Alles is even mooi. Pieter is ervan overtuigd dat dat komt door de kleur van de stenen die gebruikt zijn. De hele stad heeft dezelfde crèmekleur, wat het zacht maakt, licht en vriendelijk.

Hoe dan ook, Salamanca doet het wel voor ons. We voelen ons hier fijn. Er is geen verkeer in de hele binnenstad, mensen zijn lief, alles is even prachtig. We genieten nog even verder!

De markthal heeft ook prachtige glas-in-loodramen

La Casa de las Conchas

Binnen vind je deze court en kijk je op de torens van de Pontificia Universiteit

De indrukwekkende deuren van de kathedraal

Even een beetje bijpunten, die blonde sprieten van mij

Het gemeentehuis op de Plaza Mayor