Dag 43 Camino de Santiago: Bilthoven – Culemborg, 23km

0

Jarig zijn op de camino is natuurlijk het leukste wat er is! Ik word wakker van een zingende Pieter, die eerst gefelicitéérd roept en daarna ‘klote, ik krijg ze niet opgeblazen!’ Dat is toch wel een vreemde opmerking om tegen een jarige job te zeggen – of tegen wie dan ook, eigenlijk – dus ik kijk op bed en zie daar goudkleurige ballonnen liggen. Eén Happy, de ander Birthday. Plat, verfomfaaid, leeg. ‘Kom maar hier met dat rietje.’ Ik doe een poging, hij doet opnieuw een poging, dan ik nog een poging, en tien minuten later zitten we met rood hoofd en duizelig te genieten van de ballonnen. Dat ziet er super uit!

We springen uit bed en gaan naar het gebouw naast onze Bed & Breakfast waar we een ontbijtje krijgen. Een heerlijk verjaardagsontbijt, precies met het zonnetje dat boven de naburige gebouwen uit piept op mijn bol!

Als we een uur later buiten zijn, is de hemel strakblauw en schittert de zon aan de hemel. Vogels zingen, alle bomen bloeien hun fleurige bloemen, en het regent sms’jes. Ik voel me zo ontzettend jarig! Even voor we door de Uithof wandelen, heeft Piet het briljante idee om bij mijn zus langs te gaan in het Prinses Maxima Centrum. Die heeft tijd, we drinken een kopje koffie met haar, en ze geeft me een prachtig cadeau: een kompas met een gravure: ‘Altijd thuis’. Zo ontzettend lief!

Daarna moeten we echt maar eens gaan beginnen met wandelen. Het is inmiddels 11.30 uur en we hebben pas 3.5 km gedaan! Dus we zetten er een beetje tempo in, de wind doet hetzelfde en waait ons soms half uit ons hemd, en dan is het tijd voor een lunch: brood met kroket bij een snackbarretje in Schalkwijk. Zo lekker slecht! Mag hè, als je jarig bent. Als je jarig bent mag álles!

Vervolgens is het nog vijf kilometer, wat prompt eeuwig duurt – wat is dat toch wonderlijk! Maar ook nu komen er nog wat gezellige appjes van vrienden en familie binnen die me erdoorheen trekken, en dan is 16.30 uur en zijn we bij de pont richting Culemborg. Daar staan mijn vader en zijn vrouw Atty ons al op te wachten. Lekker met de taxi naar ons hotel! We worden verwend met lekkere wijn, verrukkelijk eten en een enorme bak gezelligheid, en sluiten om 23.00 uur de oogjes. Heerlijk, zo’n verjaardag. Ik wil wel elke dag jarig zijn!

Over de schrijver

Marlies

Niets zo leuk als wandelen. Als ik wandel, voel ik me op z'n fijnst: mijn lijf aan de slag, mijn hoofd in de ruststand. Maar wat ik ook heel leuk vind, is schrijven. En op deze blog komen die beide passies samen: schrijven over wandelen. Dat dat hier kan, is een groot cadeau. En dat jij meeleest, is een minstens zo groot cadeau. Dus welkom op deze blog! Laat me vooral weten wat je vindt! Oh, en we hebben ook een account op Polarsteps, Facebook en Instagram. Mocht je exact willen zien waar we uithangen, of meer foto's bekijken en minder geouwehoer lezen. Kan allemaal :)

No reacties