Zodra we kunnen, verlaten we Verín. We lopen over de stoep langs de N-525 naar Albarellos, een dorpje vijf kilometer verderop. Vanaf daar zien we de N-525 met een bocht zo omhoog de berg oplopen. ‘Oei’, zegt Pieter, ‘we moeten zo te zien even klimmen.’ We werpen nog een verlangende blik op de camino, die onder ons doorloopt, maar zien dan al snel de ondergrond: volledig ondergelopen grasland. Nee. Het wordt hem nog altijd niet. We blijven de N-525 volgen vandaag, er zit niets anders op.
Dat ‘even klimmen’ blijkt kilometers lang door te gaan. Sterker nog, ruim drieënhalf uur later staan we, bijna 560 meter hoger, op de top van de berg die we vanuit Albarellos aanschouwden. Eigenlijk ging het best lekker. Als je klimt op asfalt, er niet veel verkeer is en de vluchtstrook niet al te scheef, dan kom je in een cadans. Dat is het lekkerste wandelen dat er is. Op een kwart van de berg gaat de fleece uit, want te heet. Een half uur later gaat het harder regenen dan tot dan toe. Meteen voelen we de kou. ‘Zullen we de fleece weer aandoen?’ vraagt Pieter. Precies op dat moment passeren we een oud bushokje van een buslijn die zo te zien niet meer rijdt. We kijken elkaar aan, knikken en zetten het op een lopen richting het hokje. We staan nét onder het afdakje als de hemel zich opent en dikke druppels stuiteren over het asfalt. Riviertjes vormen zich, langsrazende auto’s verdwijnen in een waaier van opspattend water. De fleece gaat aan. Rijstwafels komen tevoorschijn. Dan kunnen we net zo goed even wat eten. Pieter kijkt op de buienradar-app, die hier in Spanje niet vaak werkt en het nog veel vaker niet bij het juiste eind heeft. ‘Over een half uur komt er een gigantische bui aan’, zegt hij. We besluiten erop te vertrouwen dat ie het nu wel juist gezien heeft. We pakken onze Kobo e-readers en gaan lekker onze boeken lezen. We zien zo nog drie buien aan ons voorbij trekken. Hoezee voor Buienradar! Dan worden we te koud. Tijd om verder te gaan.
Met ijskoude voeten en in onze volledige wintergear stiefelen we naar de top van de berg. Ook daar treffen we, precies als het weer begint te regenen, een bushokje. Ook daar zitten we een heftige bui uit, en ook daar eten we wat restjes uit onze rugzak. Hierna is het nog zeven kilometer naar Trasmiras. Ik heb daar een accommodatie geregeld via Booking.com bij David en Claudia, die ons gister al contacteerden via whatsapp. Toen ze ontdekten dat we pelgrims waren, boden ze gratis ontbijt aan. Zo lief. We belanden, vlak voor we er aankomen, in de zwaarste bui van de dag. Natgeregend komen we bij hen aan. Vol trots laten ze ons het appartementje zien dat ze zelf gebouwd hebben. Het is een onwaarschijnlijk toffe plek. Ze hebben aan álles gedacht: muziek staat aan (zelf te bedienen via Alexa, dat David speciaal voor ons op Nederlandse commando’s laat reageren), er is vloerverwarming, er staat een tasje met paastraktaties (kunnen we toch nog paaseitjes verstoppen!), er staat melk in de koelkast voor in de koffie morgenochtend, ze hebben een boek samengesteld met tips voor de omgeving, in de keuken staat olie en zout (iets wat we echt nooit zien), en er is zelfs conditioner voor ons haar (niet dat dat iets kan verbeteren aan die stro-bossen waar we mee rondlopen, maar vooruit). Het is by far de leukste accommodatie die we deze reis gehad hebben. Een dikke vette aanrader! Zojuist hebben we boodschappen gedaan bij het supermarktje hier. Pieter gaat zo heerlijk voor ons koken terwijl ik deze lieverds een dikke veer in hun reet ga stoppen op booking.com, Gronze.com en in hun eigen gastenboek.
Zo!
Met een halve chocolade paashaas. De rest zit al in mijn buikie. Mjam!
Slapen: A Xanela appartement, Rua do Fondo 4. Een verrukkelijk onderkomen voor 66 euro per nacht, inclusief ontbijt. Ik kan er niet over uit hoe fijn we ons hier voelen. Pieter stond net onder de douche en riep vanuit de badkamer: ‘Ik wil hier wel wónen!’ Zo fijn dus….
PS Zou je het leuk vinden elke week een nieuwsbrief te ontvangen met de laatste blogs? Geef je dan op voor onze nieuwsbrief.
PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.
No reacties