Dag 56 Camino de Santiago: Marcigny - Briennon, 15km

We zijn al vaker in Marcigny geweest en het is een stadje dat ons bijzonder goed bevalt. Zelfs zo erg dat we er een paar jaar geleden huizen zijn gaan kijken! Het idee om er een huis te kopen hebben we inmiddels laten varen, maar we worden er nog steeds erg blij. We waren er alleen nog nooit op maandag geweest. En wat blijkt: op maandag is er markt. En niet een beetje markt; er komen duizenden mensen op af. Het bruist en het is druk, en het is gezellig, bedrijvigheid alom, en alle cafeetjes, terrassen en restaurants zitten bomvol mensen, iedereen gaat uit lunchen, zo leuk. We wisten niet wat we zagen gisterochtend! Dus opnieuw een geluksvinkje bij Marcigny gezet. Gezellige markt: check!

Op de markt halen we lekkernijen bij de bakker, de groenteboer, de eierenboer en de kaasboer, en dan is het met volle tassen huiswaarts. We houden een rustdag, dus dan is het niet handig 22 km door het stadje te slenteren. Daarbij trekt het dicht en voelt het alsof het straks kan gaan plenzen. We zitten nog geen half uur in onze overheerlijke roulotte als de hemel zich opent en er onder luid gedonder liters en liters water naar beneden komen. We doen een lampje aan, openen een biertje en installeren ons op de bank met een goed boek. Ik ben zojuist begonnen aan ‘Nooit meer thuis’ van Inge Spaan, een studiegenootje van me van de Schrijversacademie. Geweldige thriller!

In het grote pand achter mij hebben we beide ochtenden een heerlijk ontbijt.

Vanochtend ontbijten we om 8.30 uur en zijn we om 10.00 uur op pad. Niet erg dat het wat later is, we hoeven maar 15 kilometer naar Briennon. Daar slapen we in een schuur. Zal mij benieuwen! De weg ernaartoe is weer heerlijk: over de Voie Verte, dus plat en schaduwrijk. We kletsen elkaar de oren van de kop – grappig hoe we soms de hele dag praten, en soms de hele dag stil zijn – en worden onderweg deels begeleid door het geklepper van ooievaars. Vlak voor we er zijn, komen we langs een piepklein vijvertje waar we een heel gezin moerasbevers zien. Volgens mij zijn ze wel met zijn tienen! Ze zijn totaal niet bang en maken zich lekker schoon of dobberen in het water. Leuke beestjes hoor.

Om 14.00 uur zijn we al op onze plek van bestemming. Een reusachtig rood huis met blauwe luiken is ons herkenningspunt, onze schuur staat op hetzelfde terrein. Hoewel: schuur? Het is meer een ongelofelijk moderne omgebouwde stal die niets te wensen overlaat. Mooi! Echt ontzettend prachtig. Sébastien, de gastheer, laat ons het terrein zien, het hekje waardoor we zijn tuin kunnen verlaten en ook weer kunnen betreden, en het zwembad. De badkamer lijkt nog nooit gebruikt, net als de rest eigenlijk. Wat zijn we weer met onze neus in de boter gevallen! Heerlijk. Nu douchen, kleren wassen, en dan snel verder met mijn boek. Zin in!