Als we beneden komen staat de tafel al gedekt in de tuin, onder een grote luifel, en brandt de BBQ naar hartelust. Er zit een andere pelgrim aan tafel: Lionel. Lionel is 53 jaar oud, woont met zijn vrouw en drie zoons in Aix-en-Provence, in het diepe zuiden van Frankrijk, en is bezig met zijn eigen pelgrimstocht: die naar Mont Saint-Michel in Normandië. Hij heeft er drie maanden voor uitgetrokken, en is bijna halverwege. Hij heeft een eigen bedrijf in HR-software en tien man personeel. Zijn mail ontvangt hij niet, die wordt linea recta doorgestuurd naar zijn assistenten. Zo loopt hij geheel zorgeloos lijkt het door het Franse land. Lionel spreekt een aardig woordje Engels en is heel vriendelijk, net als de bakker en zijn vrouw. Die twee hebben een heerlijke dynamiek. Ze pesten en prikken elkaar continu maar kijken zo verliefd naar elkaar dat je alleen maar kunt smelten bij de aanblik van hun geplaag.

Het diner is verrukkelijk. Een linzensalade wordt gevolgd door een biefstukje en worstjes van de BBQ met wat macaroni erbij met zelfgemaakte tomatensaus, daarna natuurlijk lekker kaas en als toetje: zelfgemaakte clafoutis aux cerises! Het bijkt dat Lionel jarig is, dus er wordt enthousiast in het Frans gezongen, er worden kaarsjes uitgeblazen, en van de clafoutis neem ik gewoon keihard twee stukken. Kan mij het schelen!

Als we vanochtend om 7.30 uur aan het ontbijt verschijnen, heeft bakker Michel er al 4.5 werkuren op zitten en is bakkersvrouw Eveline druk in de winkel. We kletsen verder met Lionel over zijn geloof, over de spiritualiteit van de route, over hoe het met het lijf gaat – hij heeft een blauwe teennagel; misschien is zijn schoen te klein? – en over George Michael (jaja). De croissant is ultravers, de pain au chocolat ook, net als de brioche en de baguette. ‘Mogen we een kijkje nemen in je bakkerij, Michel?’ Michel glundert als hij ons zijn bakkerij laat zien. Een machine snijdt een grote bal deeg in kleine stukken en een andere machine maakt van zo’n klein stukje deeg een mooi opgerolde baguette. Kom maar mee, hier doet mijn zoon het patissier-gedeelte. Zijn zoon is minstens zo trots om ons zijn handgemaakte marsepeinen bloemen te tonen en we oh’en en ah’en wat af. Wat een lieverds deze mensen, en wat een vaklui!

Michel laat zijn machine zien

waar deze baguette uitrolt

Terwijl hij druk bezig is, zitten wij lekker te ontbijten met Lionel

Eindelijk uitgekletst en uitgegeten

Pas om 9.00 uur, anderhalf uur later, zijn we klaar om te gaan wandelen. Het heeft vlak voor ons ontbijt nog keihard geregend maar nu is het droog, al zijn de wolken dreigend.

Ieks…

We hoeven maar 18 kilometer naar Montbrison en we voelen ons bijzonder relaxed. Al gauw nemen we op een stenen muurtje een pauze, doen hetzelfde na een kilometer of vier, vinden dan een open barretje dus gaan daar maar even voor een cola zero, en dan is het nog maar zes kilometer tot de eindbestemming. De wolken zijn intussen volledig weggeblazen door de bijna stormachtige wind, dus met onze handen op onze heupen (misschien is het je al wel eens opgevallen dat we zo vaak met onze handen op onze heupen lopen, maar dat is om de oksels lekker te luchten! 🙂 ) wandelen we Montbrison binnen.

Nog even een spannend obstakel in het bos

Zo dus, met de handjes op de heupen. Lekker luchten!

Een dure woonwijk, gevolgd door een prachtige laan omzoomd met enorme platanen, en daarna het centrum. Oude gebouwen, meerdere kerken vlak bij elkaar en een plein met boetiekjes en horeca. Ons hotelletje blijkt aan het plein te liggen en is heel stijlvol. Hout, olijfgroen en okergeel bepalen het moodboard, en het ruikt er lekker! Het heet Les Parfums de Madeleine dus dat verklaart wellicht de geur. De vrouw die ons verwelkomt biedt heel lief aan onze was voor ons te doen dus we zijn weer twee happy campers. Straks gaan we het stadje maar eens verkennen en kijken of er ergens een restaurant open is. Op zondag geen sinecure, maar het komt vast goed. En anders hebben we nog brood in onze tas. Zelfgemaakt door onze bakker Michel. Verser kun je het niet krijgen! 

Lekker suf doen voor de spiegel. Dat is intussen een dingetje geworden bij ons. Ach ja, je moet toch érgens je verzetje vandaan halen….

Zo’n heerlijke hotelkamer…

Slapen: bij Les Parfums de Madeleine, 1 Rue de Laprade in Montbrison. Kost 83 euro voor een nacht inclusief ontbijt. Heerlijke plek!

PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens per week of zo een overzicht van een aantal posts.

PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.