Het huis waar we zitten is groot. Ik denk dat het vroeger een reusachtige hooizolder is geweest, want in de woonkamer kijk je tot aan de nok. Prachtig. Oude houten balken houden de boel bij elkaar. Er zijn veel opstapjes naar de slaapkamers, waarschijnlijk omdat daar ook balken liggen en daaromheen moest worden gebouwd? Ik zit aan een grote eettafel, de wifi verbinding is perfect, en de koelkast ligt vol met lekkernijen. We ontbijten met yoghurt met fruit en muesli, en straks bakken we een eitje. Voor op de verse boterham die we zojuist bij de bakker hebben gekocht. De regen tikt op het dakraam, de donder rolt in een vast ritme door de bergen om ons heen. We zitten droog, hebben het warm en comfortabel, en onze benen krijgen rust.
Heerlijk.
De projectbeheerder van de reclassering die ik deze ochtend spreek, is – zoals eigenlijk alle werkers die ik interview – een man vol passie. Hij zorgt ervoor dat in zijn regio, die loopt van Hoofddorp tot Texel, werkgestraften aan het werk kunnen bij de meest interessante organisaties. Een oud-marineschip in Den Helder. De stichting Meer Bomen Nu, die bomen plant op braakliggende terreinen, tegen het stikstofprobleem. Een scheepswerf in Edam waar oude VOC-schepen worden gerestaureerd. De Universiteit van Amsterdam, waar werkgestraften werken naast mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. “Het gras is altijd groener bij de buren, zeggen ze, maar daar ben ik het niet mee eens”, zegt hij. “Voor mij is de reclassering de perfecte werkgever. Ik wil er nooit meer weg.”
Heerlijk.
Pieter kijkt naar huizen op Funda, loert een beetje op Twitter en gaat straks werken aan het bedrijf dat hij aan het opstarten is met zijn broer. Dan neemt hij de laptop, pak ik een boek, en luisteren we naar fijne muziek. Misschien later een glaasje wijn, een chipje? Een zelfgemaakte maaltijd uit die fijne volle koelkast. Heerlijk.
Laat het maar regenen. En donderen. En bliksemen. Wij zitten hier warm en droog in dit grote huis, en het is heerlijk.
Oh, maar dan willen we tóch aan het einde van de middag even een boodschap doen. Goed idee! Een wolkbreuk maakt ons nat tot op de onderbroek. Zelfs mijn schoenen houden het niet; binnen drie minuten loop ik met natte sokken. Héérlijk!
PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens per week of zo een overzicht van een aantal posts.
PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.
No reacties