Op weg naar ons huis in Spanje stopten we opnieuw bij onze vrienden Alex en Mathijs, die een praktisch zelfvoorzienende boerderij runnen in de Morvan.
‘We willen morgen graag een wandeling met jullie maken’, zei Alexandra toen we net aangekomen waren, ‘en in de middag kunnen jullie dan ofwel zelf nog een wandeling maken, of we gaan kool fermenteren tot zuurkool.’ Da’s geen keus! Kool fermenteren natuurlijk! Al had ik geen idee wat dat was…
Dus toen we in de middag in hun keuken zaten, voor het vuur waarop Alex het gros van haar eten kookt, kwamen er grote kolen tevoorschijn. Drie stuks: twee witte kolen en een rode kool. Die moesten in dunne reepjes gesneden worden. ‘Vroeger, toen er geen koelkasten of diepvriezen waren, hadden mensen verschillende manieren om hun eten te dusdanig te behandelen dat het lang houdbaar bleef’, vertelde Alex. ‘Fermentatie is er één van. We gaan deze kolen lang houdbaar maken door middel van lactofermentatie. Die lacto(melkzuur)bacteriën zitten al in de kool, die willen we houden. Maar de overige bacteriën in de kool willen we niet, die moeten dus dood. Dat doen we door zout toe te voegen en de kool volledig onder water te zetten. Daar kunnen die bacteriën niet tegen. Vervolgens gaan de lactobacillen vermeerderen en melkzuur produceren, waardoor de kool zuur wordt. Ook tegen dat zuur kunnen de overige bacteriën niet.’ Weer wat geleerd!
We gingen aan de slag. Kool snijden. Twee tot 2.5% zout erbij (onbehandeld zeezout, geen tafelzout) en daarna goed kneden. De kool wordt glazig en onderin de bak waarin je kneedt ontstaat vocht. Je voegt dus geen water toe aan de pot waarin de kool gaat, slechts het vocht dat je uit de kool duwt.
Zuurkool kneden tot er vocht ontstaat
Daarna ging de murw geknede kool in de glazen pot. Het vocht voegden we toe en dan is het een kwestie van aanduwen, zodat er geen lucht/zuurstof meer tussen de kool zit.
De kool in de pot
en aanduwen maar!
Daarna komt er nog een schoon koolblad op de bovenkant te liggen die je helemaal laat aansluiten, zodat alles onder water ligt en er geen schimmel of zo ontstaat. En dan ziet het er zo uit:
Cool toch?
Daarna mocht Pieter zijn frustraties nog even wegslaan op een enorme hoeveelheid walnoten, en die avond aten we zuurkoolschotel (met natuurlijk eerder gefermenteerde kool want dat moet wel een aantal maanden staan) met walnoten en kaas, uit de oven. Hoe fantastisch!
Lekker slaan
Het is altijd supertof om bij Alex en Mathijs te zijn. We leren over het leven daar, de omgeving is prachtig, Alex kookt de sterren van de hemel en we proeven even van het boerderijleven waar alles op je bord van eigen land komt. Magisch vind ik het! We hebben deze keer zelfs even nagedacht over of het ook bij ons zou passen, zo’n leven. Er staat namelijk 20 minuten wandelen bij hen vandaan een supercharmant huisje te koop. Een ongelofelijke opknapper, maar zo’n toffe plek. Moet je zien:
Dit uitzicht. Rollende heuvels en groene heggetjes…
Heel Frans, vind je niet?
Het uitzicht is fenomenaal, en het huisje is zo charmant! Maar we hebben besloten dat we het dit keer bij dromen laten. We hebben al een waanzinnig huis in Spanje, waar ik dit verhaal aan het typen ben. In de zon, met een geweldig uitzicht, met een versgeperste jus naast me van sinaasappels uit onze eigen tuin. Wat wil een mens nog meer?
Oh: we bloggen nu veel onregelmatiger dan tijdens het wandelen. Heb je geen zin te kijken en dan wéér geen nieuwe blog aan te treffen? Schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief. Dan zorg ik dat je de nieuwe blogs in je inbox ontvangt!
No reacties