Vandaag wordt een zware dag. Ons gidsje zegt het (“Beyond Sidmouth a series of valleys cut into the cliff coast, leading to a succession of ascents and descents, some of which are very steep and arduous” – ik weet niet wat ‘arduous’ betekent maar het klinkt onheilspellend), en iedereen die we erover spreken zegt het. Ook Bimmy, onze gastvrouw van de geweldige AirB&B waar we vannacht geslapen hebben, kijkt ons meelijdend aan en beaamt dat het vandaag geen grapje wordt. “It’s a lot like this”, zegt ze terwijl ze met haar arm naar boven en naar beneden gaat. Ai ai ai.
Gelukkig schijnt de zon, daarmee is al de helft gewonnen. En omdat het zwaar wordt (al is de geplande afstand maar 18km) besluiten we niet te gaan rusten voor we in ieder geval de helft gehad hebben. En dat lukt! Zodra de derde van de vijf bergen beslecht is en er 10.8km op onze teller staat, pakken we ons brood en de pot pindakaas die al de hele vakantie meegaat en smeren we met de spork ouwe boterhammen met ouwe pindakaas. Mjam…
Het landschap is adembenemend mooi. We laten de rode rotsen achter ons en zijn nu langs de Jurrassic Coast aan het wandelen, die gekenmerkt wordt door de spierwitte rotswanden. Op het strand kun je fossielen zoeken en de kans is nogal groot dat je wat vindt ook. De vergezichten zijn prachtig en we nemen tussen het klimmen en dalen door veel foto’s (zie ook onze Polarsteps).
Vlak voor we bij onze eindbestemming Seaton zijn, komen we door een prachtig dorpje met de welklinkende naam Beer. Daar moet natuurlijk een biertje gedronken worden! Hoogmoed voor de val, want daarna moeten we nog twee kilometer en ik voel me, ik denk door hoe zwaar de dag was, zo dronken als een lor. Gelukkig hoeven we weinig wegen over te steken want ik ben spontaan vergeten uit welke richting het verkeer komt, maar bij de B&B aangekomen in Seaton moet ik eerst naar bed. Het gaat niet meer! Na het hazenslaapje – ik voel me echt een oud wijf – gaan we het stadje in en op zoek naar de Indiër die ons werd aangeraden. Die blijkt Bring your own te zijn (heeft zelf geen liquor licence maar je mag er je drank mee naartoe nemen) dus Pieter snelt naar de supermarkt en komt terug met een fijne fles bubbels. We zijn vandaag zeven jaar getrouwd en dat mag toch wel gevierd worden met wat sparkles en een overheerlijke curry! Seaton is een dorpje van niks maar de man achter het fornuis in dit Indiase restaurant weet wel wat koken is; het maakt onze dag helemaal af! Morgen een aardige afstand op het program (25 km) maar de gids doet er niet hoogdravend over dus het zal meevallen. We gaan het zien!
No reacties