Ik hou van Texel. Niet alleen omdat het eiland me altijd kalmeert, met zijn vergezichten, moerassen, stranden, schaapjes, natuurgebieden en dorpjes, maar vooral omdat het voor mij het decor is van zoveel mooie herinneringen. En afgelopen weekend kwamen daar weer een paar bij, want we gingen er weer heen – en dit keer niet alleen voor de nostalgie, maar ook voor een feest – waarvoor we bijna te laat waren – en een fotoshoot.

Hoe het allemaal begon

Toen ik 17 was, vroeg een vriendin van de middelbare school me mee naar Texel voor een zomerbaantje op camping Kogerstrand in De Koog. Haar oom en tante runden de boel daar en hadden haar uitgenodigd om een zomer lang in de receptie te komen werken. Maar alleen te gaan leek haar niks. Dus ik mocht mee. Ik had het er geweldig naar mijn zin. Zó geweldig dat ik er vijf zomers lang bleef werken. En daar, tijdens mijn tweede zomer, tussen de check-ins en de klachten over de douchemuntjes, ontmoette ik Marike. Op de eerste dag dat we samen achter de receptie stonden, kregen we al zo de slappe lach dat ik ter plekke verliefd op haar werd. Die liefde  is nooit meer weggegaan. We zijn intussen 33 jaar verder en elk jaar probeer ik minstens twee of drie keer naar Texel te reizen om een weekend bij haar te zijn. Afgelopen maart werd ze 50, haar vriend werd 54 en ze zijn 25 jaar samen. Genoeg redenen om een groot feest te geven, in de tuin van hun huis in Den Burg.

Glamping op Camping Loodsmansduin

Pieter en ik hadden een glampingtent geboekt bij Loodsmansduin, een camping vlakbij Den Hoorn. Glamping is eigenlijk kamperen voor mensen die niet houden van zelf je tent opzetten, eten dat warm wordt in de koelbox, een harde ondergrond en kruipend je slaapzak in – en dat geldt allemaal wel zo’n beetje voor ons. Een stapelbed in een hostel is wat ik minimaal tolereer. Ik had me grondig ingelezen. Peper, zout, olijfolie, theedoek, microvezeldoekje, toiletrollen – alles zat in mijn tas. We waren klaar voor de ultieme glamping-ervaring. En de fiets ging mee, want op de fiets verken je Texel het best.

Op Utrecht CS wachtend op de trein

Op de TESO-boot, nog in Den Helder

Afgelopen vrijdag stapten we vol goede moed op de trein naar Den Helder. Met onze fietsen blokkeerden we het gangpad, de rugzak stond wegens ruimtegebrek een kleine twee uur op mijn schoot, het zweet parelde op mijn snor. Dit begon goed. Het was bloedheet, dus we hadden alleen luchtige kleding ingepakt. Regenjas? Hoefde niet. Lange broek? Vast niet nodig. Scheen op Texel niet altijd de zon?

Via een e-mail had ik instructies gekregen van de camping: ‘Open de slagboom met je code en daarna de voordeur met de sleutelcode.’ Een tent met een voordeur? Op Loodsmansduin doen ze het blijkbaar anders dan ik gewend was. Met een open blik en een blij hart fietsten we onder een brandende zon de camping op, langs de slagboom die we niet hoefden te openen, naar de tent die we niet hoefden te ontgrendelen. In de tent was het minstens 250 graden dus nadat we onze spullen uit de rugzak hadden gehaald en alles een plekje hadden gegeven, vielen we rood aangelopen op de stoelen in de schaduw en was het tijd eens even onze buren te begluren.

Voor onze geweldige tent

De volgende dag maakten we een prachtige fietstocht over het eiland. Van het zuiden naar het oosten, via Oudeschild, Oost en Oosterend naar Den Burg. Het weer was heerlijk, de schapen stonden te grazen, de bermen waren bezaaid met heidebloemen, de zon scheen dat het een lieve lust was en het harinkje smaakte verrukkelijk. Ik zuchtte zo vaak van genot dat Piet me op een gegeven moment vroeg of het wel helemaal goed met me ging.

Terug op de camping waren we klaar om te gaan koken toen ik bedacht dat het misschien handig was om even te kijken hoe laat Marikes feestje nou begon. Dat bleek al twee uur bezig! Snel douchen, haren in de krul, make-up op, mooiste kleren aan en opnieuw met een zweetsnor- het was bijna zeven uur en nog steeds zo’n 35 graden 🥵-  op de fiets naar hun huis. Daar was het feest al in volle gang. We raakten aan de praat met vrouwen die ik kende van 32 jaar geleden en ontmoetten nieuwe mensen. Het eten was heerlijk want Marikes vent is kok, en naarmate de zon lager aan de hemel kwam, werd de muziek luider. We hadden het zo naar ons zin! Marike zag er prachtig uit in een crèmewit broekpak met open rug, en iedereen was blij. Er werden een paar kiekjes geschoten, er werd wat gedanst, en toen zat het erop.

Met Esther en Mirjam, met wie ik 30 jaar geleden dagelijks achter de receptie van de camping stond

Pieter met Gerwin, die hij aan het begin van de avond nog niet kende maar aan het eind wel 🙂

Met Marike en haar goede vriendin Mieke, die overgekomen was uit Australië, waar ze op haar 18e voor de liefde heen ging

Al 32 jaar vriendinnen

Fotoshoot

Voor ons zat het er echter nog niet op. Ik had namelijk gereageerd op een oproep van de camping voor fotomodellen. Niet dat ik Pieter of mijzelf zie als model, verre van, maar ik kreeg een mail van de marketing afdeling van Loodmansduin waarin stond dat ze foto’s wilden maken van mensen bij hun tenten, trekkershutten en chalets. Voor dat soort grappige dingen lenen wij ons graag!
De ochtend na het feest schoten we dus opnieuw in ons goede goed. Ik deed weer wat make-up op en we maakten ons klaar om uit te checken alvorens ons voor de shoot te melden bij trekkershut 2. Maar helaas! De regen gooide roet in het eten. Vlak voor de afgesproken tijd schoof een grijs wolkendek voor de zon, begonnen de druppels te vallen en ontving ik een appje van de fotograaf dat ze de shoot cancelden. Pindakaas!

Onder een woeste lucht en door de harde wind fietsten we kromgebogen over onze fietsen naar de pont, waar we nat en met rode wangen van de wind aankwamen. Zo warm, zacht en heerlijk als het weekend begon, zo woest, nat en kil werden we van het eiland afgeblazen. Blijkbaar regent het op Texel soms ook. Maar ons boeit dat niets, want ons hart zit weer vol met herinneringen aan een superfijn weekend. Die neemt niemand ons meer af. En die shoot? Ach, dan waren we beroemd geworden, en naast onze schoenen gaan lopen, en als je zoveel wandelt als wij, is dat alleen maar onhandig…

PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens in de zoveel tijd een overzicht van een aantal posts.

PS II We zijn ook te vinden op Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.