Het is zes uur in de ochtend als er op een volledige stille camping in een piepklein wit tentje een alarm afgaat. Vijf minuten later volgt een ander alarm en twee minuten daarna steken twee volledig verfomfaaide figuurtjes hun hoofd uit het tentje. Dat zijn wij. Zonder enige slaap gehad te hebben en met kreukels in onze wangen en ons haar aan ons hoofd geplakt beginnen we met de dag. Het is nog altijd verrukkelijk windstil, de kraaien krassen goedemorgen en we gaan op pad. De ferry die we moeten hebben vanuit Salcombe (officiële eindbestemming van gister maar die hebben wij niet gehaald want wij kampeerden dus elders) vertrekt al om 8.30 uur, dus om 7.15 uur zijn we op pad om dat bootje te halen. Heerlijk om eens zo vroeg te starten! De wereld ligt nog op één oor, de vogeltjes zijn al wel gezellig bezig en wij lopen zwijgend naast elkaar op de verlaten weg.
Ze voorspellen al dagen regen, maar het is een geweldige dag. De wandeling is zwaar, en doordat we elders sliepen is hij voor ons vijf kilometer langer dan in het routeboekje vermeld staat, en dat is al 29.5 kilometer. Dat wordt dus aanpoten, en zonder koffie en met een koekje als ontbijt aan de slag! Na het pontje gaat het meteen stijf omhoog de bossen in, en de hele ochtend zijn we aan het klimmen en klauteren over grote en kleinere rotsblokken. Tegen 11.00 uur treffen we een hotel waar we aanschuiven voor het zo nodige kopje koffie, dat natuurlijk beter smaakt dan ooit! Waterzakje weer vullen en verder op pad. Lunchen doen we ergens tegen een hek aan, zittend op onze kleine zitmatjes, en natuurlijk blijkt er 30 meter later een picknicktafel te staan die we treffen als we met een buikje vol weer op pad zijn. Boeit niet!
Later in de middag valt het ons allemaal zwaarder. De voeten branden, een heup speelt op, een stijve knie laat van zich horen, en we hebben trek. “Kom op, nog vijf kilometer en dan hoeven we nog maar tien”, spoort Piet me aan. We redden het tot Beesands waar we onszelf trakteren op een cola’tje en vooruit, samen delen we een Fish ’n Chips, waarom ook niet. Drie kwartier later gaan we weer met goede moed op pad en is de dag bijna voorbij. Het licht wordt lang en zacht, de wind laat nog altijd niet van zich horen, en bij de camping die we bereiken na 34 km staat ons tentje nog sneller dan gister. Als we vannacht nu ook iets langer slapen dan zeven minuten…
No reacties