Heuvelland Vierdaagse

3

Ondanks onze wandelverslaving heeft Pieter nog nooit de Vierdaagse van Nijmegen gelopen. Ik heb hem in 1999 en in 2009 gewandeld en vond dat beide spectaculair leuke ervaringen, maar samen de Vierdaagse lopen kan niet. Ik loop namelijk veertig kilometer, en Pieter móet de vijftig doen. Als hij ten minste een medaille wil, en dat wil hij natuurlijk. Dus in plaats van die van Nijmegen proberen we af en toe een ander. Het stikt in Nederland namelijk van de Vierdaagses!

Vierdaagse van Haarlem

Zo deden we enkele jaren geleden mee aan die van Haarlem, die altijd valt op Hemelvaartsdag en de drie dagen daarna. We logeerden bij onze vriendin Denise en gingen de eerste ochtend voor dag en dauw richting de ijsbaan, die vier dagen als start- en finishlocatie zou dienen. Met de slaap nog in de ogen kwamen we bij de parkeerplaats aan. Van Nijmegen heb ik de ervaring dat je überhaupt met de auto niet bij de Wedren in de buurt komt, dus ik hield mijn hart vast: konden we wel een beetje dicht bij de finish parkeren? In een donker Haarlem arriveerden we die ochtend om 6.50 uur op een volkomen, totaal en volledig leeg parkeerterrein. Ons initiële gegrinnik ging al snel over in ongemakkelijk gegiechel: was dit wel de juiste plek? Was dit wel de juiste dag? Zaten we wel in de juiste stad? We parkeerden onze auto op het immense terrein en liepen richting ijsbaan. Gelukkig, daar brandde licht; er was iets gaande, er was volk. Binnen zat er een man op een kruk op het podium schlagers te zingen voor een tiental vrijwilligers en voor ons, de enige wandelaars. We schreven ons in en vroegen hoeveel mensen er meededen met de veertig kilometer. De lieve vrijwilligster bekeek haar lijst, telde en kwam tot het prachtige aantal van 37. Er deden zevenendertig wandelaars mee. Die vier dagen waren geweldig, maar we zijn letterlijk geen enkele andere Vierdaagseloper tegen het lijf gelopen.

Nu we bij mijn zus oppassen in Weesp, wandelen we veel rond Amsterdam. Dit is bij Ransdorp in de buurt, ten noorden van A’dam

Vierdaagse van Salland

Een andere ervaring was de Sallandse Vierdaagse. Deze vindt plaats in oktober, vertrekt en finisht in Raalte en loopt door het prachtige Sallandse landschap. De route was goed aangegeven, maar op dag 1 volgden we per ongeluk ruime tijd de route van de dertig kilometer, waardoor we ons – om op tijd te finishen – moesten haasten. Met het zweet op de snor en het vuur in de voeten kwamen we over de finishlijn die dag, maar het nekte ons de dag erna. Ik had het gevoel alsof mijn scheenbeen ontstoken was en Pieters voet voelde alsof hij elk moment kon breken. We zagen ons gedwongen de Vierdaagse af te kappen en zonder medaille huiswaarts te keren. Het was wat het was. Er zou vast nog wel eens een gelegenheid komen.

Een wandeling vanuit station Naarden-Bussum. Op mijn nieuwe schoenen. Geen bergschoenen dit keer!

Vierdaagse van het Heuvelland

En die gelegenheid is er nu! We beginnen donderdag, over twee dagen dus, aan de Heuvelland Vierdaagse in het immer prachtige, glooiende Limburgse heuvelland. Start en finish ligt in Berg en Terbleijt, ons bed staat vier dagen in Maastricht, en de afstand is maar liefst tweeënveertig kilometer! Nu is trainen er een beetje bij ingeschoten de laatste tijd. Ik ben bezig met de Querido opleiding om een thriller te schrijven, dus ik schrijf elke dag. En het rolt er niet bepaald makkelijk uit, dus over de duizend woorden die ik elke dag op papier wil zetten, doe ik soms wel vier, vijf uur. Dan is daarna nog dertig kilometer wandelen niet echt een optie. Dus met één keer veertig (op een schrijf-spijbeldag), één keer tweeëndertig, vijf keer twintig en ettelijke keren tien kilometer in de benen verschijnen wij donderdag aan de start. Met reuzeveel zin, maar ook reuzeveel zenuwen over die onmenselijke afstand en reuzeveel angst voor die prachtige glooiende heuvels.

Ach. Als het niet gaat, doen we gewoon een tandje minder. Je kunt ook 21 of 28 kilometer doen, dus dat wordt hem dan gewoon. Dan maar geen medaille. Zonder zicht op een medaille kun je nét zo hard genieten!

PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens in de zoveel tijd een overzicht van een aantal posts.

PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.

Over de schrijver

Marlies

Niets zo leuk als wandelen. Als ik wandel, voel ik me op z'n fijnst: mijn lijf aan de slag, mijn hoofd in de ruststand. Maar wat ik ook heel leuk vind, is schrijven. En op deze blog komen die beide passies samen: schrijven over wandelen. Dat dat hier kan, is een groot cadeau. En dat jij meeleest, is een minstens zo groot cadeau. Dus welkom op deze blog! Laat me vooral weten wat je vindt! Oh, en we hebben ook een account op Polarsteps, Facebook en Instagram. Mocht je exact willen zien waar we uithangen, of meer foto's bekijken en minder geouwehoer lezen. Kan allemaal :)

3 reacties

  1. Margreth 8 augustus, 2024 at 21:58 Beantwoorden

    Geniet van 4 dagen in het Heuvelland. En vergeet de afterparty niet over te slaan. Wat een sfeer daar in de feesttent, het lijkt wel carnaval. ik heb er enkele jaren van genoten.

    • Marlies 12 augustus, 2024 at 19:36 Beantwoorden

      Wat leuk dat je hier geweest bent Margreth! En cool dat je na een dag wandelen nog zin hebt in een feestje; wij zijn saaie wandelaars die liever de rust van ons appartementje opzoeken en met een filmpje op de bank bijkomen van de wandeldag. Misschien ooit!

  2. margreth 13 augustus, 2024 at 20:41 Beantwoorden

    Zit een klein verschilletje in…ik liep het eerste jaar 21 km. En de jaren daarna 14 km., soms samen met Peter.
    Dan is er meer tijd en energie om te feesten.

Plaats een nieuw bericht