De wekker ging gisterochtend om 5.40 uur af. We wilden minder gestresst het huisje verlaten dan de dag ervoor, en dat lukte: we hadden bijna vijf kwartier om te ontbijten, koffie te drinken en de voeten in te tapen. Zo gaan we het voortaan elke dag doen! Dachten we nog.

Zo zagen mijn beide voeten er vandaag uit. Lekker ingepakt!

De dag was wederom fantastisch. Wel wat kouder dan dinsdag, maar opnieuw heel zonnig. We trokken met alle 40km-wandelaars een lange lijn door het landschap, waarvan Pieter en ik opnieuw het staartje waren. We maakten er bijna een punt van: vandaag opnieuw als allerlaatste over de finish, moet lukken! Doordat we overal de laatsten waren, leek iedereen ons te kennen. “Jullie waren gister ook de laatsten, toch? Veel plezier, lekker genieten!”

Vroeg in de ochtend in Raalte

Die kleuren zijn niet normaal!

Dit soort landschap, de hele dag lang. Echt geweldig.

We troffen dit gezinnetje aan in een boom.

Aan het eind van de dag stond in een donker bos deze boomstam vol zwammen precies in een zonnestraal. Prachtig!

En genieten deden we. Mooie paadjes door de weilanden, langs slootjes, over brede beukenlanen, langs kasteel Den Aalshorst, langs holle wegen, het Sallands landschap liet ons zijn true beauty zien. Maar 40 kilometer is wel lang, dus af en toe de oortjes in om een podcast te luisteren bleek – voor mij in ieder geval – wel nodig. En Pieter had zijn lage schoenen aan, in plaats van zijn hoge bergschoenen. Als afwisseling, zo was het idee, maar de zool van zijn lage schoenen is harder dan die van de bergschoen.

Dus toen we gisteravond thuis kwamen, klaagde hij over heftige pijn op zijn wreef. Die ging niet over toen hij eenmaal zijn warme sloffen aan had. Even een googletje gedaan, en het is ofwel een probleem vanwege zijn holle voet, ofwel een probleem met de ’teenstrekkers’. Misschien gaat het met een nachtje slaap wel over! Gister na thuiskomst heerlijk ontspannen in de sauna, en na een filmpje gaan slapen, in de hoop dat vanochtend de pijn weg zou zijn.

Maar dat is het niet. Het is nu 7.30 uur, de tijd dat we normaal gesproken zouden starten, en ik zit te typen. Dan weet je dus wel hoe laat het is: het is opgeeftijd! We gaan vandaag niet starten, de Vierdaagse is voor ons ten einde. Het is niet anders, een blessure is het niet waard. We willen nog zoveel gaan wandelen de komende maanden dat we niet willen riskeren dat dit een langdurig ding wordt. Dan maar met een koffietje aan de eettafel, laptop open en een verhaal schrijven voor een schrijfwedstrijd. De afgelopen twee dagen waren geweldig, we zitten hier heerlijk in ons Landal Greenpark huisje, en die Vierdaagse, die gaan we een ander jaar wel opnieuw proberen.