Exact vijf maanden na ons vertrek uit Laren hebben we een hier, 2.780 kilometer zuidelijker en een beetje westelijker, een rustdag. In Lugo. Als je Lugo googlet, wordt je vooral aangeraden de muur te gaan bekijken, en de Santa Maria kathedraal. Mooie missie voor een vrije dag! Dus na lekker uitslapen en uitgebreid boodschappen doen voor een gezonde lunch en avondmaaltijd gaan we, met regenjas en pet in de aanslag want de wolken dreigen, eerst maar eens een kijkje nemen op die muur. Het blijkt dat je het hele ding kunt bewandelen, de volle twee kilometer. Niet op een paadje, nee, het is een meters breed grindpad waar mensen wandelen, foto’s nemen en hardlopen. De stad ligt onder je en je kijkt op één hoog de huizen van de Lugoërs (Lugoanen?) binnen. Het stemt niet geheel vrolijk, moet ik eerlijk bekennen. Veel huizen zijn ingestort of staan op het punt van instorten, balkons zijn overvol met rotzooi, daken zijn lek, kozijnen bladderen, water drupt en druipt langs gevels. Het komt op ons over alsof al het geld dat Lugo heeft, opgaat aan de waarschijnlijk continue restauratie van deze indrukwekkende muur en dat er niets overblijft voor de rest van de stad.
De kathedraal, aan de zuidzijde van het centrum, steekt bleek af tegen de immer donker wordende lucht. We moeten betalen om hem te zien, en hoewel we dat over het algemeen niet doen (iets met dat een huis van God toegankelijk moet zijn voor een ieder, zo vinden wij) besluiten we vandaag toch de acht euro te betalen (hopelijk wordt het geld in behoud van de stad gestoken) en de kathedraal te gaan bekijken. Wat een pracht van een exemplaar! We lopen met zo’n telefoon aan ons oor langs de verschillende kapellen, het koor en de sacristie. De uitleg over de basiliek is in het Engels. Ik ken de woorden in het Nederlands al niet (wat is een archivolt, een tongewelf, een triforium?) en begrijp dus van het Engelse verhaal bar weinig – om gerust te zeggen niets – maar dat maakt het geheel niet minder indrukwekkend. Het is jammer dat het verboden is er foto’s te nemen dus we hebben niets om je te tonen. Een goede reden om zelf ook eens een kijkje te komen nemen in Lugo?
Hierna snelt Pieter naar huis voor zijn werkoverleg met broer Ruud, en doe ik het iets rustiger aan. Ik slenter over de oude muur, zie ook wat delen van de stad die er wat florissanter bij liggen, en herken de prachtige muurschildering dichtbij huis zodat ik weet waar ik de muur moet verlaten. Tien minuten later, als Pieter belt met Ruud en ik mijn Stephen King aan het lezen ben, begint het te hozen. Wat nu valt, valt morgen niet meer. Ha.
Door die Romein weet ik dat ik thuis ben en van de muur af moet
Slapen: Appartement Viviendas San Froilan. Binnen de muren, in een heel rustige autovrije straat. Ruim en mooi, grote ramen. Alleen de banken zitten niet zo lekker. Kniesoor.
No reacties