Oké. Als eerste: dat Nepalese diner gister was dus echt onwaarschijnlijk lekker! Zelden zo gesmikkeld. Aardige mensen, niet eens zo heel erg koud in het restaurant (verwarming doen ze niet aan in Portugal), en verrukkelijk eten. Halverwege ons diner kwam Paavo binnen, de voormalig leraar Engels uit Estland die we eergisteren hadden ontmoet. Hij sloot na zijn eten bij ons aan voor een afzakkertje, was hartstikke gezellig. Het bleek dat ook hij zijn huis huurde via Paulo, en dat Paulo bij hem exáct dezelfde dingen had verteld als bij ons. We moesten zo hard lachen toen we Paulo’s zinnen bij elkaar konden afmaken. “He has a daughter,” zei Paavo, en dan vulden wij aan: “who’s 22 and very lazy!” En dan keek Paavo ons aan van ja!, dat zei hij bij mij ook!
Vanuit het restaurant rolden we zo naar ons huis en na een heerlijke nacht slapen was het vanochtend vrij vroeg feest. We moesten 23 km lopen, toch even wat verder dan we de laatste paar dagen hadden gedaan. Er was regen voorspeld; na 17 dagen van non-stop zonneschijn (echt! Sinds 21 januari hebben we geen enkele wolk gezien. Alleen maar strakblauwe luchten!) was het bijna vreemd om de regenbroek en de regenhoes tevoorschijn te trekken. Maar nog vóór we Almograve uit waren, begon het te druppelen.
Zie je de regenboog?
Of het het weer was of iets anders, we weten het niet, maar de zee was indrukwekkend ruig vandaag. Zulke hoge golven, zoveel lawaai! En het was al aangekondigd in het boekje: vandaag was vooral heel bijzonder vanwege de ooievaarsnesten langs de kustlijn. Ze deden het voorkomen alsof we er honderden zouden zien en dat was niet zo, we zagen er vier, maar het is wel prachtig om zo’n enorm nest op een rotspunt te zien, waaronder dan golven met spierwitte schuimkoppen tegen de rotsen aan beuken. De vogels blijven er duidelijk onbewogen onder. Het was een prachtig gezicht.
Zo mooi hoe die vogels boven die beukende, kolkende golven wonen
Verder bood de route ons vandaag superveel afwisseling. Geel zand met struikjes werden gevolgd door een dennenbos waar we doorheen zigzagden. Dan weer balanceerden we vlak langs cliffranden om daarna een lieflijk paadje tussen mimosastruiken af te wandelen naar een slapend vissersdorpje waar niets te doen was. En intussen hoorden we het beuken van de golven op de kustlijn en soms het zingen van een musje in een struik. Zo mooi!
Als je goed kijkt, zie je ons boven op de berg staan zwaaien 🙂
Aan het einde van de middag kwam het weer even flink uit de hemel
En nu zijn we in Zambujeira do Mar. We blijven hier een dag extra, gaan overmorgen weer verder. Morgen ga ik werken aan een opdracht en dan hebben we ’s avonds een heuse deet! Gisteravond kregen we een appje van Anne-Marije, Pieters nichtje, die met haar vriend in de buurt op vakantie is. Of we het leuk zouden vinden als ze langskwamen. Eh.. Jahaaa! Dat vinden we heel erg leuk! Dus we moeten straks even op onderzoek uit voor het mooiste restaurant van het dorp, en daar reserveren we dan een tafeltje voor morgenavond. Superveel zin in!
Slapen: Casa do Viajante, een fijn huisje helemaal voor onszelf. Kost € 60 euro per nacht.
No reacties