Dag 30 Camino de Santiago: Hautvillers - Les 4 Etangs, 27km

Het blijkt niet eenvoudig om accommodatie te vinden langs deze route. We waren er al voor gewaarschuwd door Pierre-Etienne, de man van de prachtige gîte in Vaux-Villaine. “Boek zoveel je kunt, zover van te voren als je kunt”, had hij ons ingeprent toen we bij hem waren. Dus dat doen we. Maar heel regelmatig is er niets te vinden langs de Via Campaniensis – de route die we volgen van Namen tot aan Vézelay – en dus moeten we van de route afwijken. Dat doen we met alle plezier, want we hebben van onze vriend Edwin de tip gekregen van de app Organic Maps. Een superapp die ons moeiteloos over de kleinste paadjes dirigeert.

Maar tijdens deze reis blijkt dat ook Organic Maps het niet altijd bij het rechte eind heeft. We maakten al eerder mee dat er opeens een hek stond waar Organic Maps aangaf dat we rechtdoor konden – vooral net boven Reims hebben we aardig lopen kloten – of dat we door gras moesten ploeteren dat tot onze heupen kwam, of dat het paadje dat hij aangeeft überhaupt niet bestaat, maar zoals vandaag hadden we het nog niet zo vaak.

Op pad in de kou, met een mooi doorkijkje in Hautvillers achter me

Ehm… hier komt vast geen biologische wijn van, als we zien hoe die kerel is ingepakt…

Om 7.00 uur gaat de wekker zodat we om 7.15 uur bij de bakker zijn. Deze is open, ook al is het Hemelvaart. Hoezee! We kopen zo’n beetje alles wat we zien (want trek, want gisteravond karig maaltje gehad), drinken een kopje koffie en zijn om 8.15 uur op pad. Het is koud! Ongelofelijk, zo koud. Een graad of zes misschien? Maar waar de voorspelling zegt dat het de hele dag bewolkt zal zijn, sijpelt er een dun zonnetje door de wolken. Al snel warmt het op en gaan de eerste kledingstukken uit. Vanaf Hautvillers – een prachtig Champagnedorpje – gaat het bergafwaarts via de wijngaarden, en na het dorpje Mardeuil moeten we klimmen. We verlaten de weg en duiken een veld in. Klopt dit wel? Ik zie een bord ‘Ce site est surveillé avec video’ en een bord ‘Interdit d’entrer’. We checken onze app. Dit klopt als een bus.

Hier is het pad nog aardig duidelijk

maar hier wordt het al minder duidelijk :-)

maar hier niet meer zo

Even verderop staat een slagboom, een paar honderd meter later schrikdraad. “Serieus Piet, is dit echt het juiste pad?” We checken allebei onze app en ja hoor, we moeten hier toch echt zijn. Nou vooruit dan maar. Ik vind het altijd superspannend, op paden lopen waar duidelijk nooit mensen lopen. En omdat het overal zo modderig is, zie je zoveel sporen! Het is werkelijk geweldig om te zien hoeveel beesten er hier rondlopen. Voor de wilde zwijnen ben ik wel bang, maar Pieter heeft me verzekerd dat dat nachtdieren zijn, en ik ben als de dood voor slangen dus ik loop in hoog gras altijd enorm te stampen. Dan weten ze dat ik eraan kom!

Van wat voor beestje zou dit het spoor zijn?

Van welk beestje zou deze afdruk zijn?

Uiteindelijk gaat het vandaag na een paar dreigende borden en wat hindernissen best oké. Op het eind, we hebben het bos weer verlaten en zijn in boerenland, lopen we lange tijd langs een hoog hek. Weer overal die sporen van reeën, zwijnen, zo te zien ook paarden, vossen, en dan opeens houdt het pad langs het hek op. Niets meer. “Dit meen je niet”, zegt Pieter, “we hoeven nog maar 500 meter!” Ik wil net voorstellen dat Piet zijn machete tevoorschijn tovert en ons een pad door het bos heen hakt, als hij een supersmal paadje gewaar wordt. “Dit is een pad!” roept hij enthousiast, waarna ik hem zachtjes “geloof ik” hoor mompelen. Ik ga achter hem aan, spinraggen en rupsdraden uit mijn gezicht vegend, en inderdaad, het paadje leidt naar een breed graspad dat duidelijk de oprijlaan voor wandelaars is van de boerderij waar we vannacht slapen! Goed gedaan Pietje! Helemaal overtuigd van dat Organic Maps ben ik nog niet, maar vandaag heeft ie ons toch maar weer mooi naar onze slaapplek geleid. Chapeau!