Verrassing
De Fisherman’s Trail, die we al volgen sinds Porto Covo, is gister in Lagos geëindigd. Spannend; we staan op eigen benen! Voor de rest van onze wandeling naar Faro kunnen we doen wat we willen, zo lang we maar met het smoeltje richting oosten gericht blijven en de zee aan onze rechterzijde houden :). We hebben op het internet gestruind naar routes en stuitten op de website van Duitser Frank, maar we hebben natuurlijk ook nog wel wat alternatieve opties op onze telefoon staan. Zo wees onze vriend Edwin ons afgelopen december op de app Organic Maps: superhandig in gebruik en je ziet er de kleinste paadjes op. We hebben er al heel wat mooie wandelingen in Spanje mee gemaakt. Nu stelde Frank voor om vandaag vanuit Lagos de trein te pakken naar Mexilhoeira Grande en vanuit daar de laatste 11 km naar Alvor te lopen. Ja, 11 km, daar komen we ons bed natuurlijk niet voor uit! Dus ik pakte Organic Maps erbij, en zag daar dat de wandeling van Lagos naar Alvor 20 kilometer was. Beter!
Dus vanochtend eerst op zoek naar een kop koffie in Lagos. Het hele stadje: totaal verlaten! Echt niemand gezien, geen kroegje open, geen restaurant in bedrijf, niets. Tja, zondag… Zonder koffie en ontbijt op pad dan maar. We volgden Organic Maps en liepen over kleine asfaltweggetjes door links en rechts van de weg neergegooide gehuchtjes. Veel enge honden natuurlijk weer, maar Piet heeft ontdekt dat als je doet alsof je een steen opraapt, honden per direct rechtsomkeert maken. Het werkt! Vandaag kwam er een hond woest op ons afgerend vanaf een heuvel, en Piet bukt zich, de hond onmiddellijk in de ankers, nog vóór Piet weer rechtop stond, en met de staart tussen de benen weg. Briljant! Dat gaan we dus voortaan altijd doen. Ik word er gierend nerveus van, van die loslopende exemplaren. Ook van exemplaren achter deuren, hekken, heggen en struiken trouwens. Ik heb het niet op blaffende honden, zoveel heb ik wel ontdekt deze reis.
Dit was vaak het decor waarin we liepen…
Anyway. We liepen en we liepen. Soms moesten we een stuk op de vluchtstrook van een 80km-weg, maar prima, over het algemeen is het vrij rustig op de weg, en dan gingen we bij een rotonde links en werd het smaller en verkeersluw. Op een gegeven moment draaiden we vanuit een dorpje weer een grote weg op, en toen werden we hierop getrakteerd:
Een onwaarschijnlijke hoeveelheid ooievaars op hun nesten!
Dat was dan weer zo ontzettend prachtig dat we het asfalt vergaten. We doken ergens een café in voor een Portugese bifana (broodje warm vlees) en besloten eens even wat apps met elkaar te vergelijken. De Organic Maps zei nog 5.5 kilometer tot de eindbestemming Alvor. Google Maps echter zei nog 14.5 kilometer! WAT? Waar komt dat verschil vandaan?! Google Maps maakte echt een reusachtige omweg, maar Organic Maps zag een brug ergens waarvan we natuurlijk niet wisten of die er wel was. Als die er, daar aangekomen, niet zou zijn, zou de dag heel wat langer worden dan nog 14.5km extra. Mmmm, wat te doen?
We besloten te vertrouwen op Organic Maps. We verlieten al snel het asfalt en doken een stenig zandpad in. Dat draaide op een gegeven moment naar rechts en voor ons was een soort stenen muurtje gebouwd. Ik keek op de app.
‘We moeten rechtdoor’, zei ik tegen Pieter. Hij strekte zich even en tuurde over het stenen muurtje heen.
‘Ik zie daar een pad.’
‘Echt?’
‘Yep.’
‘Volgens mij moeten we dat pad hebben dan.’
‘Let’s go.’ We besloten het pad op te gaan en liepen tot onze grote verbazing een onwaarschijnlijk mooi natuurgebied in. We liepen op een solide zandpad bovenop een soort dijk, en aan weerszijden was water. Het begon een beetje te regenen dus we haalden de hoezen voor om de rugzak tevoorschijn, en toen we opkeken zagen we ze opeens:
Flamingo’s!
En toen we verder doorliepen, werden we getrakteerd op nog meer bijzondere vogels:
Lepelaars! (sorry, nogal ingezoomd dus niet de beste kwaliteit foto’s)
We konden ons geluk niet op. Wat was het hier mooi!
Zo liepen we op die dijk.
Bij Alvor aangekomen bleek de brug een sluis te zijn waar we nog overheen konden ook! Edwin, bij dezen superdank dat je ons op die app hebt gewezen, geweldig hoe hij de kleinste olifantenpaadjes aanbiedt. We gingen vervolgens de lucht in, nog even een stukje stijgen voor we in Alvor aankwamen, en zagen deze bloeien:
Prachtig hè?
Nog even omhoog voor we beloond werden. Achter me zie je de brug die dus bleek te bestaan, maar die Google Maps duidelijk niet kent…
In Alvor hadden we bij wijze van experiment een kamer geboekt voor 22 euro. Zo goedkoop hebben we nog nooit een accommodatie gezien dus de hele dag fantaseerden we over waar we terecht zouden komen. ‘We krijgen er vast ziektes!’ ‘Er lopen zeker kakkerlakken door het bed.’ ‘Er is vast geen warm water en het plafond zal wel onder de schimmel zitten.’ ‘Er lopen vast muizen rond, of ratten.’ En nu zijn we hier, en blijken we vanuit onze kamer (die groot is, en schoon, en er is een keuken en een woonkamer, en airco met warme lucht, en een warme douche waar je gewoon met blote voeten kunt rondlopen zonder enge ziektes op te lopen!) dit uitzicht te hebben:
We kijken op de rivier, en we zien bootjes!
Het kan dus echt: een top-accommodatie voor heel weinig centjes. Dus ook al zijn we de Fisherman’s Trail kwijt en moeten we het nu zelf regelen: met deze app komen we er wel. Wat een geweldige verrassing was het vandaag!
No reacties