Frank, de Duitser wiens route we volgen, is een rare. Frank zei dat de route vandaag plat zou zijn, en Frank zei dat je vandaag van Alvor helemaal over het strand naar Carvoeiro kon lopen. Ik weet niet wat Frank verstaat onder plat, maar 320 meter stijgen en 370 meter dalen zie ik niet als plat. Ook kan Frank bijzonder goed zwemmen óf bij hem was het altijd eb. In ieder geval: als een route over het strand loopt, het wordt vloed en er lopen reusachtige rotspartijen de zee in, dan moet je dus van het strand af om die rotspartij heen. En hier betekent dat niet een blokje om. Nee, hier betekent dat óver die enorme rotspartij heen klimmen tot je aan de andere kant weer afdaalt naar het strand.
Krijg je een beetje beeld van onze dag?
We hebben amper 20 kilometer gelopen vandaag en we zijn kapót! Echt gesloopt. Zo moe! Het zal ook wel meetellen dat we over drie dagen in Faro aankomen en dat we de finish bijna ruiken. Dat zorgt gek genoeg altijd voor meer pijntjes en meer moeheid. Zoals Piet zo mooi zegt: het venijn zit hem in de staart. En hoe!
Maar goed. Vandaag dus. We begonnen al zonder koffie of ontbijt. Wat dat is hier weet ik niet, maar als er meer toeristen zijn gaat de boel later open. Toen we nooit een stervende ziel tegenkwamen was alles ’s ochtends om 6.00 uur al open, en vandaag liepen we langs een man die een terras schoonmaakte en we vroegen: bent u open? Of gaat u pas om 10.00 uur open? Hij schudde zijn hoofd en zei: ‘nee hoor, half elf. Of zo.’ Alsof ie nog even moest bedenken of hij zin had.
Vanuit het heel leuke stadje Alvor daalden we af richting het strand en liepen een heel eind over een boardwalk. ‘Als het zo de hele dag is, ben ik een blij meisje’, zei ik nog heel enthousiast tegen Pieter. IJdele hoop! Al snel kwamen we op het strand aan en bleek dat we niet om een rotspartij heen konden wandelen. Eroverheen dus. Steil! Steil! Ik was bang om achterover te vallen zo steil. Hield for dear life vast aan wat struikjes en redde het uiteindelijk, maar mijn hart zat in mijn keel. Zo ging het daarna nog een paar keer en wist ik: die boardwalk was tof, maar die gaan we NIET opnieuw zien vandaag.
Ondanks het feit dat Frank ons danig heeft voorgelogen, was het wel heul heeeeuuuul erg mooi. Check it out!
Oké, deze was ook best spannend….
Optrekkend aan struiken kwam ik boven. Zo eng!
En we mochten op een bootje. Dat gebeurt ook niet dagelijks. En dat bootje had een met leer beklede bank; heb je ooit zo’n chique ferry taxi gezien? We waren in onze nopjes!
Helemaal blij op het bootje
Aan de overkant van het water ging het – natuurlijk – weer steil omhoog en toen weer naar een doodlopend strand. ‘We gaan het anders doen’, zei Pieter. ‘Ik ga kijken tot wanneer de route van die Frank over strand/door zee lijkt te lopen, en dan zorgen we dat we daarna weer aanhaken.’ Zo gezegd zo gedaan. Google Maps, maps.me, Organic Maps, alle kaarten werden erbij gepakt en uiteindelijk vonden we een restaurant aan zee, vanaf waar de route meer inland liep en we dus niet telkens voor verrassingen zouden komen te staan.
Uitzicht op Portimão. Het lijkt alsof je helemaal het strand af kunt lopen, maar dat blijkt in praktijk dus lastig…
En het wonder geschiedde: we kwamen bij het restaurant en toen stond er op een bord dat er een kustroute, aangegeven met rood-geel, liep van het punt waar we nu stonden helemaal naar Carvoeiro! Hoe cool is DAT! Dus geen geklooi meer met de hele tijd op je telefoon kijken, geen geklooi meer met zelf een alternatieve route verzinnen omdat Franks route niet werkt; vanaf nu gewoon weer heerlijk, als vanouds, routebordjes volgen. En het bracht ons in 2.5 uur bij onze eindbestemming van vandaag, Carvoeiro. Hadden we tussendoor ook nog deze prachtige plek als lunchplek:
Waanzinnig toch, hoe die rotsen hier zich gevormd hebben? Het water heeft de onderste laag weggevreten en beukt daar nu in. Af en toe lijkt het net alsof het onweert en hoor je harde donder.
Morgen geven we Frank nog een kans, maar als het dan weer zo gaat als vandaag met het pad zoeken en er niet uitkomen en soms zeven keer op dezelfde plek uitkomen omdat je niet weet waar je heen moet, nee. Sorry Frank, dan regelen we het zelf wel.
Nog mooie streetart ergens hoog op een rots
No reacties