Nu lijkt het alsof we met niets anders bezig zijn dan met wandelen en ons vergapen aan de pracht en praal van zuid-Portugal, maar er is meer. We zijn namelijk ook bezig met ons boek! Elke middag krijgen we een mail van onze redacteur met daaraan ons boek als bijlage, en daarin heeft ze allerlei wijzigingen aangebracht en aanpassingen voorgesteld. Als we aankomen op de plaats van bestemming, is het douchen, kleren wassen, blog schrijven, en daarna met het boek bezig. We zijn nog best druk! Maar het is hartstikke leuk om te doen, en superleerzaam. Het blijkt dat ik vooral veel uitroeptekens hanteer, maar ook dat ik veel schrijf over kijken, blikken die over en weer gaan, en ogen die veel uitdrukken. Ook zeg ik dat onze hoofdpersoon, Maartje, veel ziet, voelt, hoort, kijkt en nog meer voelt. Supervermoeiend! Dus ik leer dat ik dat wel iets minder zou mogen doen, en ik leer hoe ik dat soort ’tell’ kan omtoveren tot ‘show, don’t tell’. Moeilijk, maar leuk! (uitroepteken!)
En sinds een paar dagen mogen we ons ook buigen over de omslag. Een nieuwe fase in het uitbrengen van een boek. Voelt echt serieus, maar ook zo ontzettend cool. De opties die de uitgever ons tot nu toe gaf:
De rechter kregen we als eerste. Ik heb het in het boek niet over de Bodegas Irache (maar die is wel heel bekend, een wijnfontein aan de camino), maar we vinden het wel een heel mooie sfeer hebben. Linker-idee is ook tof, maar zee aan de camino is niet echt realistisch… Dat is geen beeld dat je ooit zult zien als je van NL naar Santiago loopt….
De titel die we voor ons boek hadden, was ‘Van je vrienden moet je het hebben’, maar die titel is voor het feelgood genre te lang. Ik dacht nog: maar dat is één lettergreep langer dan ‘Een reis om nooit te vergeten’! Maar ik zie wel hoe de titel minder goed zou werken vanwege het lange ‘Van je vrienden’. Nou ja. Daarin is de uitgever leidend, die heeft duizend maal meer ervaring met dit soort dingen dan wij. En een beetje meeliften op het succes van het boek Camino kan in die zin ook geen kwaad, toch?
We kijken waar het heen gaat. We moeten ons nu buigen over de flaptekst, en in april, als we even in NL zijn, gaan we met onze vriend Rob een fotoshoot doen voor een mooie foto op de flap. Te gek, zo’n uitgeefproces. Ook daarvan genieten we enorm, net als van de wandeling zelf. Nog even een paar mooie kiekjes van vandaag:
Een belangrijk beeld: ik heb warempel een rode broek en een groen shirt aan. That’s a first deze vakantie! Ben maar eens gaan variëren met mijn kleding; jullie werden vast gek van dat aubergine tenuetje van me 🙂
Oh mijn lieve knietjes!
Gras even verderop; ook een novelty!
De haven van Albufeira is heel gezellig, met name door die gekleurde flats
We waren er nog niet, maar vonden dat we een biertje wel verdiend hadden. Dat beet ons nog flink in de staart, want na dit biertje verdwaalden we.
Morgen onze laatste wandeldag in Portugal. We zien er enorm naar uit, en we zien er enorm tegenop. Ben benieuwd hoe de dag wordt. Jullie lezen het morgen!
No reacties