Zo’n steile beklimming als waar we de ochtend mee beginnen, hebben we nog nooit gehad. Diep voorovergebogen en op onze tenen klimmen we omhoog uit het dal van de Lot bij Espalion. Het is zaak naar voren te leunen, want anders kukel je door het gewicht van je rugzak linea recta de berg af. Nog best spannend! Maar het gaat. Ik word wel een beetje opgejaagd door drie Duitsers die met tikkende stokken achter me lopen, maar bij een mooie uitzichtplekje laat ik hen voorgaan, en vanaf daar kan ik rustig mijn ritme pakken en is het fijn klimmen.
We hebben goed ontbeten in onze accommodatie recht tegenover de gevangenis, zodat we het tot Estaing zonder pauze volhouden. Twaalf kilometer. Moet lukken. Zodra we Estaing in het vizier krijgen, valt onze mond open van verbazing. Wat is dit voor mooi dorpje? Het kasteel van Estaing prijkt er torenhoog bovenuit, de rivier de Lot loopt er in een bocht doorheen en de brug is eeuwenoud en prachtig. We lezen op een bord dat dit dorpje als één van de mooiste van Frankrijk te boek staat, en dat geloven we meteen. De huizen langs de rivier zijn oud, opgebouwd uit grote stenen met specie ertussen, maar in zo’n mooie staat. Check it out:
We kopen twee heerlijke kaasjes bij de epicerie. Een tijdje terug aten we in een chique restaurant een kaasplankje, waar een kaasje bij zat dat Saint Nectaire heet. ‘Sanitaire?!’ vroeg ik met mijn domme hoofd. De ober wist niet of hij me heel hard uit moest lachen of met zijn ogen moest rollen toen hij langzaam ‘Saint… Nectaire’ herhaalde. Vandaag ligt er Saint Nectaire bij de epicerie in de vitrine dus die móet ik kopen, en Pieter gaat voor een geitenkaasje. We hebben nog brood van gister en eten dat tegen de oude houten deur van de gesloten Mairie op. Zo lekker! Daarna ga ik terug voor een zakje cashewnoten met currysmaak en krijg een hartverzakking als ik voor 180 gram € 9,43 moet afrekenen, maar kan ons het schelen. We hebben ervoor gewerkt met dat klimwerk vanochtend!
De 16e eeuwse Gotische brug van Estaing
Na Estaing is het lang op een asfaltweg langs de Lot, maar we eindigen onze dag zoals we hem begonnen zijn: met een extreme klim. In drie kilometer tijd gaan we 320 meter omhoog: een gemiddelde van 10 procent!
Klimmen
Klimmen
En nog eens klimmen, maar dat zie je dan weer niet zo 🙂
Het is buffelen, maar rond 15.30 uur zijn we in Fonteilles, een klein gehuchtje bovenop de berg. De vriendelijke dame die hier de gîte runt is ook de baas van de bar. Het zou me niets verbazen als ze ook de burgemeester is en directeur van de kinderopvang hier. Hoe dan ook heeft ze een heerlijke kamer voor ons klaargemaakt. We kijken uit op het dal van de Lot en op zo’n typisch leien dak dat je hier veel ziet: de leien glinsteren je als visschubben tegemoet. Een fijne plek na een fijne dag, en de klim dubbel en dwars waard.
Het uitzicht vanuit onze kamer in Fonteilles. Waanzinnig toch? Wie wil hier nou niet voor klimmen?
PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens per week of zo een overzicht van een aantal posts.
PS II We zijn ook te vinden op Polarsteps en Instagram, mocht je geen genoeg van ons krijgen.
No reacties