Het einde is in zicht. Ons verblijf in ons Spaanse huis duurt nog één dag. Dan rijden we terug naar huis, waar het 27 graden kouder is dan hier. Waar we geen tuin hebben waar sinaasappels, grapefruits en citroenen groeien, waar we niet op bergen uitkijken en geen buren hebben die ons uitnodigen voor een borreltje op een dinsdagmiddag. Ik ga het zo missen!
Nooit eerder was ik zo lang op één plek waar ik het zó naar mijn zin had. We hebben voetbal gekeken in een cafétje in een dorpje met de dromerige naam Teulada, we hebben een biertje gedronken bij een café onderaan de weg waar de kerstverlichting de gesprekken opleukte en waar een dronken man van 82 beter bleek te zingen dan Tom Jones. We hebben werklui over de vloer gehad. En hoe! Een timmerman, klusjesman, ketelman, wespenverdelger, loodgieter, schilder, installateur, we hebben ze allemaal in veelvoud verwelkomd, offertes opgevraagd, akkoord gegeven en opdrachten uitgezet. We hebben films gekeken, heerlijk gegeten, geborreld, gazpacho gedronken op warme middagen na hardgelopen te hebben. We hebben een berg beklommen, geluncht bij een reusachtige uitkijktoren met uitzicht op de zee en Moraira. We hebben onze eerste stappen gezet richting een energieneutraal huis, en het absolute hoogtepunt: we hebben een boek geschreven (die trouwens op de longlist is beland, hoezee)! Deze zes weken in Spanje gaan de boeken in als de meest waanzinnige ontgroening, onze eerste stappen richting een Spaans leven. Of we hier ooit permanent gaan wonen? Ik denk het niet. Europa heeft teveel moois te bieden om niet te bewandelen, en in Nederland wonen teveel leuke, lieve, geweldige mensen om niet bij in de buurt te willen zijn. Maar dat dit huis en deze omgeving onze harten heeft veroverd, dat staat als een paal boven water.
Lunchen bij de uitkijktoren
vanaf waar dit het uitzicht was..
Soms lijkt de lucht hier wel in brand te staan.
Spot je mij ergens tussen het struweel?
Nu schoonmaken, stofzuigen, ramen lappen, spullen inpakken, een laatste keer avondeten en een potje Quixx, en dan pakken we morgen de auto. Gelukkig hebben we nog een tussenstop bij onze lieve vrienden Alex en Mathijs in Frankrijk, en dan is het door naar Utrecht. Naar de vrieskou en Kerstmis. Oók heerlijk!
No reacties