“Moeten we eigenlijk een slaapzak meenemen naar Engeland?” Met die simpele vraag van Pieter begon het. De twijfel. Het chagrijn. De nare opmerkingen tegen elkaar. De zo gevreesde maar bijna nonchalant gebrachte “Laat allemaal maar zitten dan.”
We zouden naar Engeland gaan op vakantie. Ik heb een tijdje terug de band Elbow ontdekt en vind hun muziek echt prachtig. Laten zij nou op 28 augustus optreden op een festival nabij de zuidkust van Engeland, en laat nou ook die zuidkust (South West Coast Trail) op ons beider verlanglijstje staan om ooit nog eens te wandelen. Eén en één is twee, dus de beslissing was snel genomen: Engeland it is… We beginnen aan de wandeling op 30 augustus. Einde seizoen, dus lekker rustig. Dacht ik… Toen Pieter vroeg of een slaapzak wel nodig was, zijn we eens gaan kijken naar accommodaties op de route. Alles vol! Van cottages tot hotels, van AirBnB tot trekkershutten, alles compleet, komplet, no vacancies. Gloep….
Toen kwam het chagrijn. We wilden geen hotels boeken voor 300 pond per nacht – die waren wonderwel nog wel beschikbaar – maar zagen het ook niet zitten om met een tent te gaan wandelen. Want 1. Nooit gedaan. 2. Zonder tent is de rugzak al zwaar genoeg. 3. Ik ben een luxedier en wil gewoon in een bed kunnen liggen na een lange dag wandelen. 4. Ik heb de vreemde gewoonte om te slapen op mijn eigen benen (ik noem het kleermakerlig) en dat lukt niet in een slaapzak. 5. We kennen het niet en wat de boer niet kent…
Nou ja, u snapt het. Twijfel alom; wat dan nu? We begonnen na te denken over een alternatief. Het concert was geboekt, de B&B daar ook. Voor de eerste twee wandeldagen had ik wel accommodatie kunnen vinden, dus daar ook: check. Was het een idee om na de tweede dag om te draaien, dezelfde route terug te wandelen naar startpunt Plymouth en dan naar huis te gaan? Wat zouden we doen met de rest van de vakantie? Frankrijk lonkte, want we hebben het meerdere keren heel erg fijn gehad ten zuiden van de Morvan, in een stadje dat Marcigny heet en van waaruit er tientallen wandelingen zijn uitgezet. Dat doen?
Of gewoon alles cancellen, ons verlies nemen wat betreft het concert, helemaal niet naar Engeland gaan en nu rechtstreeks naar Frankrijk rijden? Of toch verder zoeken naar accommodaties in Engeland? Verder van de route af? We vertrekken overmorgen, dus de beslissingen moesten snel genomen worden. En toen opeens zei Pieter het: “Of zullen we toch gaan voor die tent?”
Op zijn Pieters werd er een razendsnel vergelijkingsonderzoek tegenaan gegooid, natuurlijk met name gekeken naar de grammen, en toen zijn we op pad gegaan. Naar Apeldoorn voor een tent van 1.3 kg, toen naar Woerden voor een matje voor Pieter (340 gram), en daarna naar Utrecht voor een matje voor mij (250 gram). Slaapzakken hadden we al, lakenzakken ook. Verder wordt het Spartaans: een spork hebben we bij ons, maar een mok, bord, pan of brandertje niet. Alles in de rugzak gestopt, naar het park gewandeld, en daar de tent opgezet. Vreemde blikken, vriendelijke blikken, soms een glimlach en af en toe een nieuwsgierige hond toen wij giechelend met onze kleren aan bij 29.5 C in onze slaapzak, in onze lakenzak, in onze gloednieuwe tent lagen. Hoe leuk was dit!
Hoe werkt dat nou?
Hij staat!
Daarna alles weer ingepakt – we moeten duidelijk nog snelheid krijgen want ik denk dat het afbreken van de tent en alles bijna een uur duurde! – en naar huis. Daar de matjes weer opgeblazen, slaapzak tevoorschijn getrokken en de lakenzak ook, en nu liggen we op ons balkon. Testen of de slaapmat het doet, kijken of we het koud krijgen. Een proefrondje kamperen op het 10 vierkante meter grote balkon van ons appartementje in Utrecht. De twijfel is gelukkig in de kiem gesmoord, Engeland staat nog steeds op het program, en we hebben er superveel zin in!
Zo liggen we in het schijnsel van de lantaarnpaal
Update: Slapen op ons balkon was echt te gek, maar Pieters matje blijkt lek. Straks dus in auto naar Woerden om te ruilen, en dan morgen met de trein naar Brussel, om overmorgen in Londen aan te komen. Dan kan het avontuur van start!
Oh en als een heuse grammenjager heb ik ook nog even mijn reisgids door midden gesneden. Wat over het routedeel gaat dat we niet gaan bewandelen, blijft thuis. Net zo makkelijk.
No reacties