Het is duidelijk dat we minder te vertellen hebben dan jullie van ons gewend zijn. Het leven in je eigen huis is beduidend saaier dan het reizende leven, waar je elke dag wel mensen ontmoet, landschappen ziet of maaltijden eet die een blogje waard zijn. Waarover moet ik schrijven als we gewoon elke dag heerlijk wakker worden in ons eigen bed, boeken lezen, ‘Een reis om nooit te vergeten’ redigeren, plots verzinnen voor nieuwe schrijfwedstrijden en kijken hoeveel werk de werklui wel niet verzetten? Al hit you me dead. Maar ik ga toch een poging wagen. Want vandaag gebeurde er wel weer iets grappigs.
We hebben constant mannen over de vloer. Er zijn twee Britten die een solar boiler op het dak van onze carport aan het installeren zijn, en er zijn vier Spanjaarden die de muren rond ons huis en ons huis zelf aan het witten zijn. Die laatste klus is nogal indrukwekkend: die lui zijn hier 14 dagen non-stop zoet mee! Gloep. We hebben nogal veel muren.
Nu zagen we doordat die twee Britten op onze carport staan, dat één van de balken die de boel daar ondersteunen rot is. Daar moet een mannetje aan te pas komen. Eén van die Britten zei dat hij erg tevreden was over ene Greg. Prima, we appen Greg met de vraag of ie langs wil komen. Komt er in de loop van de avond – het was al donker, niet heel praktisch om zaken te bekijken maar allà – een bijzonder dikke man bij ons aan, die zich voorstelt als Greg. Of volledig: als Gregor. Een onverstaanbaar Engels sprekende Pool met een buikomvang als een regenton, zijn meegebrachte zoon zo mager als een lat. We laten Gregor met hulp van het zaklampje van onze mobiel de balk zien. Binnen vijf minuten is hij weer weg; de offerte stuurt hij zodra hij een leverancier van zo’n balk heeft gevonden.
Zojuist belt Gregor. In zijn onnavolgbare Engels legt hij Pieter de opgestuurde offerte uit. ‘How you pay’, vraagt hij aan Pieter. ‘Cash, or….’ Om erachteraan te zeggen: ‘I am a black man’.
Nee, lieve Gregor, dat ben je niet. Maar we snappen wat je wilt. Pieter doet ongelofelijk zijn best het niet uit te proesten en knikt serieus. Gregor is a black man. En die balk gaat hij fixen. Hoe fijn.
PS Waarom op de foto nou weer die eeuwige rugzakken? We gingen boodschappen doen bij de Lidl, zo’n 5 kilometer van ons huis. Zijn we naartoe gewandeld. Heerlijk 2.5 uur zoet mee. Net als gister, toen we op de fiets in Jávea toiletpapier gingen kopen. Dan fiets je 16 kilometer door het prachtige bergachtige landschap hier en heb je voldoende gesport om de rest van de week op je luie r*** te zitten. Beter!
No reacties