Dag 64 Camino de Santiago: Rocroi, rustdag

0

Eergisteren werden we in ons hotel in Givet wakker van een trits koerende duiven. Ratten van de lucht, noem ik ze altijd. Duiven en ik, wij zijn geen matties. Je kunt mijn ergernis dan ook voorstellen, toen ’s ochtends om 6.23 uur het ‘roekoeoeoe-hoe’ losging en niet meer ophield. Zelfs toen we ons haastig uit de voeten maakten en in allerijl de Maas overstaken, hoorden we ze nog achter ons. Roekoeoeoe-hoe….

Gisteren gelukkig geen duiven, maar wel een ander soort wekker. We werden in onze oersmerige kamer in Vierves-sur-Viroin om 4.33 uur wakker van, jawel: een HAAN! Verdorie nog an toe, waarom moest dat beest, dat elke 37 seconden kraaide, precies onder ons raam gaan staan?! Ik heb Pieter nog nooit zo snel het raam zien dichtdoen en oordoppen in zijn oren zien stoppen. Laat dat beest zijn smoel houden!

Vanochtend in Rocroi een nieuwe variant: kerkklokken. Niet één, welnee, dit dorp staat er vol mee. En die slaan gezellig elk uur, elk half uur en tuurlijk joh waarom niet, ook elk kwartier. En denk je dat ze gelijk slaan? Ben je gek, daar zitten een paar minuten tussen. Dus als je denkt: 4 – 5 – 6 uur is het, ik kan nog even omdraaien, dan begint een paar minuten later een andere kerkklok fijn tot zes te slaan. Ons wordt in dit land geen rust gegund!

Maar vandaag was het niet zo erg, want we moesten toch bijtijds opstaan. Ik had om 9.00 uur een afspraak met een reclasseringswerker voor een interview, en Pieter ging even snel naar de supermarkt om wat instant koffie te hebben. Zo vroeg gewekt worden en dan geen koffie is natuurlijk geen optie!

Mjam! Niet heel erg verdiend, maar wel heel erg lekker!

Na het interview hebben we een gebakje gehaald bij de bakkerij om de hoek, wat champignons voor onze omelet bij de lunch, en toen heb ik de hele middag geschreven. Er staat weer wat op papier! Nu brandt fijn de kachel, doet Piet de administratie, lezen we een boek op de bank, en bereiden we ons voor op de dag van morgen. Twintig kilometer naar een dorpje dat Vaux-Villaine heet. Hopelijk blijft het droog!

PS Vind je het leuk om onze nieuwsbrief te ontvangen? Laat maar weten, dan sturen we je eens per week of zo een overzicht van een aantal posts.

PS II We zitten ook op Instagram en op Polarsteps, mocht je ons daar willen volgen. Leuk!

Over de schrijver

Marlies

Niets zo leuk als wandelen. Als ik wandel, voel ik me op z'n fijnst: mijn lijf aan de slag, mijn hoofd in de ruststand. Maar wat ik ook heel leuk vind, is schrijven. En op deze blog komen die beide passies samen: schrijven over wandelen. Dat dat hier kan, is een groot cadeau. En dat jij meeleest, is een minstens zo groot cadeau. Dus welkom op deze blog! Laat me vooral weten wat je vindt! Oh, en we hebben ook een account op Polarsteps, Facebook en Instagram. Mocht je exact willen zien waar we uithangen, of meer foto's bekijken en minder geouwehoer lezen. Kan allemaal :)

No reacties